Przykłady inwersji w literaturze
W literaturze znajdziemy wiele przykładów inwersji. Pojawia się ona już Biblii, a nawet jest uważana za jeden z wyznaczników stylu biblijnego.
I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
Rdz 1, 5.
Oto dzieje Noego. Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe.
Rdz 6, 9.
Po inwersję sięgał także Mikołaj Sęp Szarzyński, polski poeta tworzący na przełomie renesansu i baroku:
Cóż będę czynił w tak straszliwym boju,
Wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie?
Królu powszechny, prawdziwy pokoju,
Zbawienia mego jest nadzieja w Tobie!
Sonet IV (O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem)
Niebo koroną, mężnym ojczyzna go zowie,
A my go wyznawamy królem, Sarmatowie.
Na obraz Stefana Batorego, Króla Polskiego
Inwersja stosowana jest także przez poetów współczesnych:
Mosty trzeba z powrotem
i dworce na nowo.
W strzępach będą rękawy
od zakasywania.
Wisława Szymborska, Koniec i początek
Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego (...).
Czesław Miłosz, Który skrzywdziłeś
Ojcze nasz, któryś jest niemy,
który nie odpowiesz na żadne wołanie,
a tylko rykiem syren co rano dajesz znać, że świat
ciągle jeszcze istnieje (...).
Stanisław Barańczak, NN próbuje sobie przypomnieć słowa modlitwy
Komentarze
Brak komentarzy...
Dodaj komentarz
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość komentowania. Przejdź do strony logowania.