Przykłady inwersji w literaturze
W literaturze znajdziemy wiele przykładów inwersji. Pojawia się ona już Biblii, a nawet jest uważana za jeden z wyznaczników stylu biblijnego.
I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
Rdz 1, 5.
Oto dzieje Noego. Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe.
Rdz 6, 9.
Po inwersję sięgał także Mikołaj Sęp Szarzyński, polski poeta tworzący na przełomie renesansu i baroku:
Cóż będę czynił w tak straszliwym boju,
Wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie?
Królu powszechny, prawdziwy pokoju,
Zbawienia mego jest nadzieja w Tobie!
Sonet IV (O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem)
Niebo koroną, mężnym ojczyzna go zowie,
A my go wyznawamy królem, Sarmatowie.
Na obraz Stefana Batorego, Króla Polskiego
Inwersja stosowana jest także przez poetów współczesnych:
Mosty trzeba z powrotem
i dworce na nowo.
W strzępach będą rękawy
od zakasywania.
Wisława Szymborska, Koniec i początek
Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego (...).
Czesław Miłosz, Który skrzywdziłeś
Ojcze nasz, któryś jest niemy,
który nie odpowiesz na żadne wołanie,
a tylko rykiem syren co rano dajesz znać, że świat
ciągle jeszcze istnieje (...).
Stanisław Barańczak, NN próbuje sobie przypomnieć słowa modlitwy