Pastisz – definicja, przykłady w literaturze
Na pewno spotkałeś/spotkałaś się kiedyś z utworem, który bardzo przypominał ci językiem czy formą inne znane ci dzieło. Oczywiście, autorzy inspirują się książkami, które czytają. Im szersza wiedza i znajomość różnych gatunków, tym łatwiej stworzyć dzieło niepowtarzalne, czerpiące z wielu znanych motywów. Zdarza się jednak, że autorzy celowo zapożyczają od innych styl pisania. Jeśli jest to zabieg celowy, możesz mieć do czynienia z pastiszem! A więc… co to jest?
Jaka jest definicja pastiszu?
Pastisz to utwór naśladujący cechy innego utworu. Inspiracja dziełem musi być świadoma i wyraźna, jednak nie może być plagiatem! Oznacza to, że nie można zbyt wiernie powielić tego samego języka i motywów występujących w pierwowzorze. Pastisz jest oparty o inspirację innym dziełem i takie nawiązanie do stylu innego twórcy, by jednocześnie dało się odczytać intencję autora, ale i zauważyć jego wkład własny. Z jednej strony jest to bardzo wyraźny hołd oddany twórcy dzieła, ktorym się inspirujemy. Z drugiej strony natomiast jest to świetna okazja do spróbowania swoich sił w napisaniu tekstu w stylu, który nas zainspirował.
Próba stworzenia pastiszu utworu, który powstał w innej epoce literackiej, często wymaga dużej wiedzy o języku, który był wtedy używany oraz znajomości kontekstu, w jakim tworzone były ówczesne dzieła. Wbrew pozorom nie jest on łatwy do stworzenia i wymaga rozwiniętego warsztatu literackiego. Na ogół pastisze spełniają funkcję ludyczną sztuki lub funkcję metajęzykową, jeżeli głównym celem utworu jest odtworzenie języka i stylu wypowiedzi zawartych w pierwowzorze. Osobną kategorią jest parodia, której celem jest przede wszystkim karykaturalne przedstawienie dzieła innego twórcy. Wymaga wyraźnego uwydatnienia jego cech i przedstawienia ich w krzywym zwierciadle. Jak widzicie zatem, używanie słów pastisz, karykatura i parodia jako synonimów w Internecie jest powszechne, jednak błędne. Parodia jest w swojej naturze podobna do pastiszu, różnica leży przede wszystkim w intencji twórcy.
Pastisz – znane przykłady w literaturze
Kazimierz Wyka pokusił się o stworzenie tomu wierszy „Duchy poetów podsłuchane”. Jest to zbiór poezji i prozy nawiązującej do stylu, w którym tworzyli czołowi polscy twórcy, m. in. Jan Kochanowski, Adam Asnyk, Cyprian Kamil Norwid, Ignacy Krasicki. Warto sięgnąć po tę książkę, żeby zobaczyć niesamowitą pracę włożoną w nawiązanie do stylu poszczególnych twórców! Również Honore de Balzac stosował pastisz, aby nawiązać do stylu Marcela Prouste’a. Także Le Fontain w bajce „Lew i owca” świadomie odwołuje się do stylu Ezopa. Można również mówić o pastiszu w kontekście tekstów nawiązujących do stylu biblijnego i naśladujących jego cechy.
Również warte przeczytania
Sprzedaj książki
Wypłaciliśmy już 29 458 743 zł za sprzedane książki w Skupszop.pl
Polecamy sprawdzić
-
-81%
7.54 zł
dobry
-
6.24 zł
jak nowa
-
7.54 zł
dobry
-
4.41 zł
widoczne ślady używania
Taniej o 32.45 zł 39.99 zł
-
Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji
Powiązane wpisy
22 czerwca 2022
12 października 2021
2 grudnia 2020
24 lipca 2022
2 grudnia 2020
Komentarze
Brak komentarzy...
Dodaj komentarz
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość komentowania. Przejdź do strony logowania.