Stanisław Jachowicz - sylwetka autora

Polski poeta, pedagog i działacz społeczny, wywodził się z niezamożnej rodziny szlacheckiej. Swoją edukację zdobywał na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie studiował filozofię. Już jako dwudziestoczterolatek zaczął publikować swoje pierwsze bajki, choć pierwsza kolekcja jego utworów ujrzała światło dzienne sześć lat później. Jego najbardziej rozpoznawalną bajką jest "Pan kotek był chory", często określana po prostu jako "Chory kotek". Jachowicz jest powszechnie uznawany za pioniera literatury dziecięcej w Polsce. Podczas powstania styczniowego aktywnie działał w Towarzystwie Patriotycznym. Oprócz bajek i wierszy dla dzieci, tworzył także poezję dla dorosłych oraz zajmował się zbieraniem przysłów. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.

Wśród jego publikacji znajdują się między innymi: "Bajki i powieści" (1824), "Nauka w zabawce, dziełko dla dzieci" (1829), "Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk" (1830), "Pamiątka dla Eryczka" (tomy I-IV, 1846-1852), "Książeczka dla Stefcia" (1855), "Książka dla rzemieślnika" (1855) oraz "Wieniec" (tomy I-III, 1856-1857).

Dwukrotnie wchodził w związek małżeński: najpierw z Salomeą Jabłońską, z którą spędził dwa lata (1823-1825) i miał jednego syna, a następnie z Antoniną Ośmiałowską, z którą był związany od 1833 aż do swojej śmierci w 1857 roku, i z którą miał dwóch synów: Rudolfa (ur. 1838) i Eryka (ur. 1842).