Ernest Hemingway - sylwetka autora

Ernest Hemingway, wybitny pisarz, dziennikarz i miłośnik sportu, polowania oraz rybołówstwa, urodził się w Chicago jako drugie z sześciorga dzieci. Jego przygoda z dziennikarstwem rozpoczęła się w 1917 roku, kiedy to zaczął pracować dla Kansas City Star. Rok później, jako ochotnik, wyruszył do Włoch, aby pełnić funkcję kierowcy ambulansu na froncie. W trakcie tej służby doznał poważnych ran, ale również otrzymał odznaczenia. To właśnie te doświadczenia stały się kanwą dla jego późniejszej powieści "Pożegnanie z bronią".

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1919 roku, w 1921 ożenił się z Hadley Richardson, która była pierwszą z jego czterech żon. W 1922 roku był korespondentem podczas wojny grecko-tureckiej. Następnie zrezygnował z kariery dziennikarskiej, aby skupić się na pisaniu literatury. Osiadł w Paryżu, gdzie utrzymywał kontakty z innymi znanymi emigrantami, takimi jak Ezra Pound i Gertruda Stein. Hemingway z pasją oddawał się hiszpańskim corridom, afrykańskim polowaniom na grubą zwierzynę oraz dalekomorskim połowom ryb.

W 1954 roku, po sukcesie "Starego człowieka i morza", został uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla. Niedługo po tym, podczas safari w Afryce, dwukrotnie uniknął śmierci w katastrofach lotniczych, co pozostawiło go w stanie chronicznego bólu i poważnych problemów zdrowotnych. Ostatecznie, w 1961 roku, Hemingway popełnił samobójstwo.

Pobyt w Paryżu przyczynił się do spotkania z modernistami, co miało istotny wpływ na kształtowanie jego stylu literackiego w dobie po Wielkiej Wojnie. Jego pisarska wizja rozwijała się w opozycji do wojennej traumy oraz zawiłego stylu XIX-wiecznej literatury. Hemingway wierzył, że główne przesłania pisarza nie powinny być bezpośrednio ujawniane w tekście, lecz skrywać się "pod powierzchnią" – określił to jako "teorię lodowca". Jego proza charakteryzowała się zwięzłym, klarownym stylem, ograniczającym użycie zdań złożonych i ozdobników. Takie ekonomiczne podejście do języka wywarło znaczący wpływ na literaturę XX wieku.