Przykłady literatury wojennej
Omawiając charakterystykę polskiej literatury wojennej nie można obyć się bez przykładów. Wśród książek, które należą do tego nurtu koniecznie trzeba wymienić „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Kamiński opisuje w niej wojenną działalność warszawskich Szarych Szeregów, koncentrując się w dużej mierze na osobie Tadeusza Zawadzkiego, Jana Bytnara oraz Aleksego Dawidowskiego. Podstawą do napisania książki były wspomnienia „Zośki”, czyli Tadeusza Zawadzkiego. „Kamienie na szaniec” to idealny przykład literatury wojennej dla młodzieży – Zośka, Rudy i Alek to byli młodzi chłopcy, z którymi czytelnik może się utożsamiać. Jeżeli szukasz wartościowej książki dla młodzieży, poświęconej podobnej tematyce, sięgnij również po tytuł „Zośka i Parasol” tego samego autora, w której Kamiński przedstawia losy członków dwóch legendarnych batalionów Armii Krajowej – „Zośki” i „Parasola”.
Innym przykładem literatury wojennej i obozowej są wstrząsające wspomnienia Gustawa Herlinga – Grudzińskiego, które spisał w książce „Inny świat”, opowiadającej o jego pobycie w gułagu w Jercewie. Mianem gułagów określano obozy pracy w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Ważną postacią polskiej literatury wojennej jest również Miron Białoszewski, autor „Pamiętników z Powstania Warszawskiego”, które są zapisem obrazu powstania z perspektywy osoby cywilnej oraz Tadeusz Borowski – twórca zbioru opowiadań „Pożegnanie z Marią”.
Komentarze
Brak komentarzy...
Dodaj komentarz
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość komentowania. Przejdź do strony logowania.