Przykłady poezji tyrtejskiej w literaturze polskiej
Mając świadomość burzliwych losów polskiej historii, łatwo zrozumiesz, dlaczego poezja tyrtejska stała się nierozerwalnie związana z rodzimą literaturą. Trzy rozbiory w XVIII wieku, w wyniku których nasz kraj zniknął z europejskiej mapy na 123 lata. Krótki czas wolności po I wojnie światowej, wybuch II wojny i nazistowska okupacja, a następnie dostanie się za żelazną kurtynę i zależność od ZSRR to wydarzenia, które w przypadku wielu osób były powodem do podejmowania walki o wolność i niepodległość Polski. Powstanie kościuszkowskie, listopadowe, styczniowe czy powstanie warszawskie – to tylko przykłady zrywów niepodległościowych, jakie na przestrzeni wieków były rozpoczynane przez Polaków. Nikogo więc nie powinno dziwić, że poezja tyrtejska to ten rodzaj poezji, który ma ogromne znaczenie dla polskiej literatury.
Wśród czołowych przedstawicieli tego rodzaju liryki wymienia się przede wszystkim największych wieszczy, których twórczość w dużej mierze była poświęcona tematyce walk wyzwoleńczych – Adama Mickiewicza oraz Juliusza Słowackiego (np. „Testament mój”). Poza tym, poezja tyrtejska była uprawiana również przez poetów pokolenia Kolumbów, których dorastanie naznaczył tragizm okupacji nazistowskiej. Do tego grona można zaliczyć, między innymi, Józefa Szczepańskiego (pseudonim „Ziutek”). Cechy poezji tyrtejskiej ma również wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Pieśń o żołnierzach Westerplatte”, opowiadający o bohaterskiej obronie Westerplatte w czasie kampanii wrześniowej.
Komentarze
Brak komentarzy...
Dodaj komentarz
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość komentowania. Przejdź do strony logowania.