Co to jest narracja behawioralna?

Co to jest behawioryzm w literaturze?

Jeżeli zastanawiasz się to co jest narracja behawioralna, wiele podpowie Ci już sama nazwa pojęcia. Definicja narracji behawioralnej wskazuje na zainteresowanie autora wyłącznie zachowaniem postaci występujących w utworze. Oznacza to, że pisarz nie skupia się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów i nie opisuje ich stanów emocjonalnych. Czytelnik wie o postaci tylko tyle, ile wywnioskuje z jej działań oraz wydarzeń wplecionych w fabułę opowiadania, noweli lub powieści. 

Na czym polega narracja behawioralna?

Wiesz już, jaka jest definicja behawioryzmu w literaturze, ale czy potrafisz wymienić jego cechy? Przede wszystkim, należy zaznaczyć, że narracja behawioralna nie oznacza obecności narratora wszechwiedzącego. Jak wyżej wspomnieliśmy, odbiorca nie wie nic o emocjach odczuwanych przez bohaterów. Ich uczucia pozostają jedynie w sferze domysłów czytelnika, ale rolą narracji behawioralnej jest w wielu przypadkach doprowadzenie do sytuacji, w której odbiorca przestaje się nad nimi zastanawiać. 

Bardzo często zastosowaniem narracji behawioralnej jest próba skoncentrowania uwagi czytelnika wyłącznie na przedstawianych wydarzeniach. Narracja behawioralna pozwala również na przeniesienie punktu ciężkości z pojedynczych postaci na opisywaną fabułę. W związku z tym, szczególnie zastosowanie behawioryzm znalazł w literaturze wojennej, sprawdzając się jako forma opisu trudnych wydarzeń. 

Jak behawioryzm przejawia się w literaturze?

Szukając przykładu narracji behawioralnej w literaturze warto skupić się przede wszystkim w utworach przedstawiających okres II wojny światowej. Behawioryzm w literaturze polskiej bardzo wyraźnie widać w opowiadaniach autorstwa Tadeusza Borowskiego, w których autor przedstawia, między innymi, pobyt w obozie koncentracyjnym, przedstawiając tamtejsze warunki życia i zależności społeczne. Brak psychologicznego zarysu postaci i jakichkolwiek informacji o ich stanach emocjonalnych w opowiadaniach Borowskiego wyraźnie wskazuje na behawioryzm. W literaturze współczesnej behawioryzm natomiast najczęściej jest stosowany jako jeden ze sposobów narracji, współistniejąc w jednym utworze z innymi jej rodzajami. 

Podsumowując: jak behawioryzm przejawia się w literaturze? Wyłącznym przedstawianiem wydarzeń, bez skupiania się na stronie psychologicznej funkcjonowania postaci literackich.