Książka - Dwie samotności. Dialog mistrzów

DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ

Masz tę lub inne książki?

Sprzedaj je u nas

Dwie samotności. Dialog mistrzów

Dwie samotności. Dialog mistrzów

DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ

Masz tę lub inne książki?

Sprzedaj je u nas

W 1967 roku w Krajowej Wyższej Szkole Inżynierii w Limie miało miejsce niezwykłe spotkanie, które połączyło dwóch wybitnych pisarzy latynoamerykańskich: Maria Vargasa Llosę i Gabriela Garcíę Márqueza. Podczas długiej rozmowy podjęli tematykę samotności w życiu człowieka, dyskutowali o roli pisarza w społeczeństwie oraz badali źródła, prawdę i wyobraźnię zawartą w dziele "Sto lat samotności". Ich rozmowy były również głęboko osadzone w kontekście rozkwitu literatury latynoamerykańskiej, któremu towarzyszyło pojawienie się "boomu" literackiego, będącego znakiem rozpoznawczym kulturowej świadomości kontynentu.

Książka gromadzi teksty napisane przez Juana Gabriela Vásqueza, Luisa Rodrígueza Pastora, José Miguela Oviedo, Abelarda Oquendo, Abelarda Sánchez-Leóna i Ricarda Gonzáleza Vigila. Autorzy ci, jako bezpośredni świadkowie tego wydarzenia, starają się odwzorować atmosferę, jaka towarzyszyła tej niecodziennej wymianie myśli między mistrzami pióra. Dodatkowo, w książce znajdują się wywiady z Gabrielem Garcíą Márquezem, fotografie z jego podróży do Peru oraz refleksje Mario Vargasa Llosy dotyczące życia i twórczości Márqueza, spisane po jego śmierci. To lektura obowiązkowa dla każdego entuzjasty prozy obu tych znakomitych pisarzy!

Wybierz stan zużycia:

WIĘCEJ O SKALI

7

30.66 zł

nowa

ok
Taniej o 6.34 złCena rynkowa: 37.00 zł
  • nowa książka

Wysyłka w ciągu 48h + czas dostawy

brak

jak nowa

brak

dobry

brak

widoczne ślady używania

Dostępna ilość 7

Uwaga została 1 szt.

Posiadamy 7 szt.

Dostępna ilość

37.00

30.66

W 1967 roku w Krajowej Wyższej Szkole Inżynierii w Limie miało miejsce niezwykłe spotkanie, które połączyło dwóch wybitnych pisarzy latynoamerykańskich: Maria Vargasa Llosę i Gabriela Garcíę Márqueza. Podczas długiej rozmowy podjęli tematykę samotności w życiu człowieka, dyskutowali o roli pisarza w społeczeństwie oraz badali źródła, prawdę i wyobraźnię zawartą w dziele "Sto lat samotności". Ich rozmowy były również głęboko osadzone w kontekście rozkwitu literatury latynoamerykańskiej, któremu towarzyszyło pojawienie się "boomu" literackiego, będącego znakiem rozpoznawczym kulturowej świadomości kontynentu.

Książka gromadzi teksty napisane przez Juana Gabriela Vásqueza, Luisa Rodrígueza Pastora, José Miguela Oviedo, Abelarda Oquendo, Abelarda Sánchez-Leóna i Ricarda Gonzáleza Vigila. Autorzy ci, jako bezpośredni świadkowie tego wydarzenia, starają się odwzorować atmosferę, jaka towarzyszyła tej niecodziennej wymianie myśli między mistrzami pióra. Dodatkowo, w książce znajdują się wywiady z Gabrielem Garcíą Márquezem, fotografie z jego podróży do Peru oraz refleksje Mario Vargasa Llosy dotyczące życia i twórczości Márqueza, spisane po jego śmierci. To lektura obowiązkowa dla każdego entuzjasty prozy obu tych znakomitych pisarzy!

Szczegóły

Opinie

Książki autora

Podobne

Dla Ciebie

Książki z kategorii

Dostawa i płatność

Szczegóły

Cena: 30.66 zł

Okładka: Twarda

Ilość stron: 176

Rok wydania: 2021

Rozmiar: 1 x 2 mm

ID: 9788328716421

Wydawnictwo: Muza, Wydawnictwo MUZA S.A.

Inne książki tych autorów

Podobne produkty

Może Ci się spodobać

Inne książki z tej samej kategorii

Opinie użytkowników
4.5
4 oceny i 4 recenzje
Reviews Reward Icon

Napisz opinię o książce i wygraj nagrodę!

W każdym miesiącu wybieramy najlepsze opinie i nagradzamy recenzentów.

Dowiedz się więcej

Wartość nagród w tym miesiącu

880 zł

Dodana przez Filip S. w dniu 07.03.2022
ikona zweryfikowanego zakupu Opinia użytkownika sklepu
“Dwie samotności. Dialog mistrzów” to książka wobec której miałem wielkie oczekiwania, i te oczekiwania mnie zgubiły, mam zupełnie ambiwalentne uczucia i emocje w sobie po lekturze “Dwóch samotności”, pozwólcie że się z wami podzielę nimi i być może wyjdzie z tego konstruktywna krytyka;-)

Na początku coś na plus: bardzo ładna okładka autorstwa Tomasza Majewskiego i ambitny tytuł zapowiadały wielką rozmowę dwóch wspaniałych pisarzy - zaczyna Juan Gabriel Vásquez, pisarz który debiutował w 1997 roku i jest biografem Josepha Conrada. Pisze m.in o tym, że rozmowa, którą będziemy czytać ma już 52 lata, Garcia Marquez i Vargas Llosa byli wtedy młodymi pisarzami, a czytelnik szybko sobie uświadomi, że świat mocno się zmienił od czasów prowadzonej przez bohaterów rozmowy, i o ile zupełnie nie ma to znaczenia w prozie, gdy choćby Marquez chętnie wykorzystuje to jako pretekst do odwołania się do prawdziwej, atawistycznej natury człowieka, o tyle publicystyka nie osadzona we współczesnych realiach ma zdecydowanie trudniej w konforntacji ze znana nam rzeczywistoscia.

Dla tych, którym obco brzmią nazwiska naszych bohaterów: W 1967 roku zarówno Garcia Marqueza jak i Vargas Llosa byli już znanymi pisarzami, których kariery się rozpędzały. Garcia Marquez był już autorem “Stu lat samotności”, a Vargas Llosa dostał nagrodę im. Rómulo Gallegosa, co będzie przypominane w tej książce chyba z pięć razy. Premio Internacional de Novela Rómulo Gallegos ustanowiona przez prezydenta Wenezueli i po raz pierwszy przyznana właśnie w 1967 roku Vargasowi Llosie, a w 68 Garcii Marquezowi dopiero trzydzieści lat później, w 1997 roku trafiła w ręce kobiety, Ángeles Mastretty z Meksyku.

Sama rozmowa na przestrzeni samej książki ma dość niecodzienny charakter, kończy się ona chociażby stwierdzeniem, że Garcia Marquez wyjeżdża pisać do Europy, bo jest tam taniej i choć oczywiście znajdziecie tam sporo wypowiedzi o literaturze, jej celach i zadaniach, o tym jak rozumieją pisarze rzeczywistość (i jak unikają jakiejkolwiek wprost wyrażonej krytyki rządów w swoich krajach), to zwróćcie w trakcie lektury, że jest to zupełnie już niepotrzebna kanonizacja, która niczego nam współcześnie nie daje. Jak przystało na kanonizację, po wypowiedziach autorów mamy rozdzialik pt. “Relacje naocznych świadków” (“Było to dawno, lecz nigdy nie zapomnę”, “dialog mistrzów, który łączył życie i literaturę”) oraz m.in. fragmenty wywiadu Carlosa Granesa z Vargasem Llosą o Garcii Marquezie i wywiady z samym autorem “Stu lat samotności”.

Na pewno warto sięgnąć po “Dwie samotności” aby lepiej poznać Vargasa i Marqueza, jeden i drugi cieszą się powszechnie dużym uznaniem, a sama książka bardziej skupia się na nich samych, aniżeli ich twórczości. Dla fanów twórczości latynoamerykańskiej jest to to pozycja obowiązkowa, pozwala bowiem nie tyle zrozumieć twórczość, co okoliczności w jakich ta była uprawiana z powodzeniem, jak wiemy;-)
Dodana przez Karol w dniu 21.05.2024
ikona zweryfikowanego zakupu Opinia użytkownika sklepu
“Dwie samotności. Dialog mistrzów” to książka wobec której miałem wielkie oczekiwania, i te oczekiwania mnie zgubiły, mam zupełnie ambiwalentne uczucia i emocje w sobie po lekturze “Dwóch samotności”, pozwólcie że się z wami podzielę nimi i być może wyjdzie z tego konstruktywna krytyka;-)

Na początku coś na plus: bardzo ładna okładka autorstwa Tomasza Majewskiego i ambitny tytuł zapowiadały wielką rozmowę dwóch wspaniałych pisarzy - zaczyna Juan Gabriel Vásquez, pisarz który debiutował w 1997 roku i jest biografem Josepha Conrada. Pisze m.in o tym, że rozmowa, którą będziemy czytać ma już 52 lata, Garcia Marquez i Vargas Llosa byli wtedy młodymi pisarzami, a czytelnik szybko sobie uświadomi, że świat mocno się zmienił od czasów prowadzonej przez bohaterów rozmowy, i o ile zupełnie nie ma to znaczenia w prozie, gdy choćby Marquez chętnie wykorzystuje to jako pretekst do odwołania się do prawdziwej, atawistycznej natury człowieka, o tyle publicystyka nie osadzona we współczesnych realiach ma zdecydowanie trudniej w konforntacji ze znana nam rzeczywistoscia.

Dla tych, którym obco brzmią nazwiska naszych bohaterów: W 1967 roku zarówno Garcia Marqueza jak i Vargas Llosa byli już znanymi pisarzami, których kariery się rozpędzały. Garcia Marquez był już autorem “Stu lat samotności”, a Vargas Llosa dostał nagrodę im. Rómulo Gallegosa, co będzie przypominane w tej książce chyba z pięć razy. Premio Internacional de Novela Rómulo Gallegos ustanowiona przez prezydenta Wenezueli i po raz pierwszy przyznana właśnie w 1967 roku Vargasowi Llosie, a w 68 Garcii Marquezowi dopiero trzydzieści lat później, w 1997 roku trafiła w ręce kobiety, Ángeles Mastretty z Meksyku.

Sama rozmowa na przestrzeni samej książki ma dość niecodzienny charakter, kończy się ona chociażby stwierdzeniem, że Garcia Marquez wyjeżdża pisać do Europy, bo jest tam taniej i choć oczywiście znajdziecie tam sporo wypowiedzi o literaturze, jej celach i zadaniach, o tym jak rozumieją pisarze rzeczywistość (i jak unikają jakiejkolwiek wprost wyrażonej krytyki rządów w swoich krajach), to zwróćcie w trakcie lektury, że jest to zupełnie już niepotrzebna kanonizacja, która niczego nam współcześnie nie daje. Jak przystało na kanonizację, po wypowiedziach autorów mamy rozdzialik pt. “Relacje naocznych świadków” (“Było to dawno, lecz nigdy nie zapomnę”, “dialog mistrzów, który łączył życie i literaturę”) oraz m.in. fragmenty wywiadu Carlosa Granesa z Vargasem Llosą o Garcii Marquezie i wywiady z samym autorem “Stu lat samotności”.

Na pewno warto sięgnąć po “Dwie samotności” aby lepiej poznać Vargasa i Marqueza, jeden i drugi cieszą się powszechnie dużym uznaniem, a sama książka bardziej skupia się na nich samych, aniżeli ich twórczości. Dla fanów twórczości latynoamerykańskiej jest to to pozycja obowiązkowa, pozwala bowiem nie tyle zrozumieć twórczość, co okoliczności w jakich ta była uprawiana z powodzeniem, jak wiemy;-)
Dodana przez Andzia w dniu 21.05.2024
ikona zweryfikowanego zakupu Opinia użytkownika sklepu
“Dwie samotności”, to książka po którą sięgnąłem ponieważ szczerze intryguje mnie nurt realizmu magicznego i twórczość latynoamerykańska - powyższy punkt widzenia i związane z nim oczekiwania determinują moją pozytywną ocenę tej książki, jej treść niesie bowiem w tym zakresie walor edukacyjny i pozwala zrozumieć inny świat od tego, który znamy z narracji zachodniej, a który to świat stał się fundamentem dla zupełnie osobnych nurtów w literaturze:-)

Na początku ustalmy jedno: w mojej ocenie pozycja ta skierowana do fanów i fanek literatury iberoamerykańskie. “Dwie samotności” niewiele mówią o samotności, trochę o literaturze, ale jak sam Vásquez pisze - wszystko się zmieniło. Dużo za to mówią o tym, że rynek książki kocha dostarczać nam ładne produkty, do których podchodzimy bezkrytycznie, bo tak zostaliśmy nauczeni - “dead white man” wciąż mają się świetnie, bo lubimy bezpieczny mit. A to, że z opowieści dowiemy się jak ubrany był przyszły ojciec dziecka i że “sala czekała w gotowości”, a o Patricii jedynie, że gdy żegnała Garcię Marqueza na lotnisku, jej “długi czarny płaszcz zapinany na trzy guziki nie ukrywał, że od wydania na świat Gonzala Gabriela dzieli ją zaledwie sześćdziesiąt godzin”. Podobnie jak w biografii Susan Sontag autorstwa Sigrid Nunez najbardziej zainteresował mnie fakt, że jakiś pies srał u nowojorskiej intelektualistki na balkonie, a ona nigdy o nim nie napisała, tak tu najbardziej to, że po tej historii pałęta się kobieta w połogu, która stanowi co najwyżej atrakcyjne ubarwienie akcji pt. “wielcy mężczyźni rozmawiają”. W intelektualnie nie pociągających lekturach trzeba znajdować intelektualnie pociągające momenty!

Trudno jednak stosować znane nam z Europy paralele dla prozy latynoamerykańskiej, podobnie trudno oceniać sposób narracji przedstawiony w “Dwóch samotnością” z naszego punktu widzenia, jest to oczywiste dla każdego, kto podróżował w te rejony świata, gdzie życzliwość, otwartość ludzi niezmiennie zaskakuje: opowiadają obrazowo o prozaicznych sprawach, małe drobne rzeczy bywają powodem wielkich tragedii, a wielkie tragedie nie budzą wielkich emocji niczym deszcz padający z nieba w porze deszczowej na który nie ma się wpływu. Zabawa słowem ma to do siebie, że kontekst bywa decydujący w percepcji czytelnika, a “Dwie samotności” tą zabawę uprawiają z rozmachem, dlatego warto podejść do niniejszej lektury jako przygody, podróży w inny świat i po prostu cieszyć się tą możliwością:-)
Dodana przez Janusz H. w dniu 16.04.2023
ikona zweryfikowanego zakupu Opinia użytkownika sklepu
“Dwie samotności”, to książka po którą sięgnąłem ponieważ szczerze intryguje mnie nurt realizmu magicznego i twórczość latynoamerykańska - powyższy punkt widzenia i związane z nim oczekiwania determinują moją pozytywną ocenę tej książki, jej treść niesie bowiem w tym zakresie walor edukacyjny i pozwala zrozumieć inny świat od tego, który znamy z narracji zachodniej, a który to świat stał się fundamentem dla zupełnie osobnych nurtów w literaturze:-)

Na początku ustalmy jedno: w mojej ocenie pozycja ta skierowana do fanów i fanek literatury iberoamerykańskie. “Dwie samotności” niewiele mówią o samotności, trochę o literaturze, ale jak sam Vásquez pisze - wszystko się zmieniło. Dużo za to mówią o tym, że rynek książki kocha dostarczać nam ładne produkty, do których podchodzimy bezkrytycznie, bo tak zostaliśmy nauczeni - “dead white man” wciąż mają się świetnie, bo lubimy bezpieczny mit. A to, że z opowieści dowiemy się jak ubrany był przyszły ojciec dziecka i że “sala czekała w gotowości”, a o Patricii jedynie, że gdy żegnała Garcię Marqueza na lotnisku, jej “długi czarny płaszcz zapinany na trzy guziki nie ukrywał, że od wydania na świat Gonzala Gabriela dzieli ją zaledwie sześćdziesiąt godzin”. Podobnie jak w biografii Susan Sontag autorstwa Sigrid Nunez najbardziej zainteresował mnie fakt, że jakiś pies srał u nowojorskiej intelektualistki na balkonie, a ona nigdy o nim nie napisała, tak tu najbardziej to, że po tej historii pałęta się kobieta w połogu, która stanowi co najwyżej atrakcyjne ubarwienie akcji pt. “wielcy mężczyźni rozmawiają”. W intelektualnie nie pociągających lekturach trzeba znajdować intelektualnie pociągające momenty!

Trudno jednak stosować znane nam z Europy paralele dla prozy latynoamerykańskiej, podobnie trudno oceniać sposób narracji przedstawiony w “Dwóch samotnością” z naszego punktu widzenia, jest to oczywiste dla każdego, kto podróżował w te rejony świata, gdzie życzliwość, otwartość ludzi niezmiennie zaskakuje: opowiadają obrazowo o prozaicznych sprawach, małe drobne rzeczy bywają powodem wielkich tragedii, a wielkie tragedie nie budzą wielkich emocji niczym deszcz padający z nieba w porze deszczowej na który nie ma się wpływu. Zabawa słowem ma to do siebie, że kontekst bywa decydujący w percepcji czytelnika, a “Dwie samotności” tą zabawę uprawiają z rozmachem, dlatego warto podejść do niniejszej lektury jako przygody, podróży w inny świat i po prostu cieszyć się tą możliwością:-)
Napisz opinię i wygraj nagrodę!
Twoja ocena to:
wybierz ocenę 0
Treść musi mieć więcej niż 50 i mniej niż 20000 znaków

Dodaj swoją opinię

Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość dodawania opinii.

Czy chcesz zostawić tylko ocenę?

Dodanie samej oceny o książce nie jest brane pod uwagę podczas losowania nagród. By mieć szansę na otrzymanie nagrody musisz napisać opinię o książce.

Już oceniłeś/zrecenzowałeś te książkę w przeszłości.

Możliwe jest dodanie tylko jednej recenzji do każdej z książek.

Sposoby dostawy

Płatne z góry

InPost Paczkomaty 24/7

InPost Paczkomaty 24/7

13.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

ORLEN Paczka

ORLEN Paczka

11.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

Automaty DHL BOX 24/7 i punkty POP

Automaty DHL BOX 24/7 i punkty POP

9.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

NAJTAŃSZA FORMA DOSTAWY

DPD Pickup Punkt Odbioru

DPD Pickup Punkt Odbioru

11.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

Kurier GLS

Kurier GLS

14.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

Kurier DPD

Kurier DPD

14.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

Kurier InPost

Kurier InPost

14.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

Pocztex Kurier

Pocztex Kurier

13.99 zł

Darmowa dostawa od 190 zł

Kurier GLS - kraje UE

Kurier GLS - kraje UE

69.00 zł

Odbiór osobisty (Dębica)

Odbiór osobisty (Dębica)

3.00 zł

Płatne przy odbiorze

Kurier GLS pobranie Kurier GLS pobranie

23.99 zł

Sposoby płatności

Płatność z góry

Przedpłata

platnosc

Zwykły przelew info