Michaił Bułhakow - sylwetka autora

Michaił Bułhakow urodził się w 1891 roku w rodzinie mocno związanej z życiem duchowym i kulturalnym. Wraz z rodzicami i rodzeństwem (a było ich aż sześcioro) wystawiali sztuki teatralne i koncertowali, często też chodzili do opery czy teatru. Młody Bułhakow postanowił rozpocząć studia medyczne, wziął też ślub. Wybuch I wojny światowej przerwał jego naukę, a sam przyszły autor został zatrudniony na dwa lata w szpitalu. Zdołał ukończyć studia i po wojnie otworzył własny gabinet lekarski, specjalizujący się w chorobach wenerycznych. 

Michaił Bułhakow zaczął pisać książki w 1919 roku, pracując nad „Notatkami młodego lekarza”. Obowiązki zawodowe wykonywane podczas rewolucji poskutkowały przemyśleniami zdecydowanie ja potępiającymi, a wydanymi jako artykuł w czasopiśmie „Grozny”. Wtedy też Michaił Bułhakow postanowił zakończyć karierę lekarza i skupić się na pisaniu — powstało pięć sztuk teatralnych, które jednak nie doczekały naszych czasów. Zostały zniszczone przez autora jako niewystarczająco dobre. W Moskwie po rewolucji panował straszny głód, więc Michaił Bułhakow imał się różnych zadań, by wyżywić siebie i rodzinę. Dopiero od lat 20. XX wieku zaczął publikować swoje dzieła. Pamięci zmarłej niedawno matki poświęcił powieść „Biała Gwardia”. Książka Michaiła Bułhakowa opowiada o losach władzy na Ukrainie po zakończeniu I wojny światowej, starciu różnorodnych poglądów na walkę.

Powstałe w 1924 nowele „Diaboliada” i „Fatalne jaja” to złośliwe satyry na biurokrację panującą w kraju. Michaił Bułhakow wydał również książkę „Zapiski młodego lekarza” oraz część „Notatek na mankietach”, zawierających dużo autobiograficznych treści. Dostał stałą pracę jako redaktor czasopisma „Gudok”.

Od 1925 roku powstało wiele sztuk Michaiła Bułhakowa, które były wystawiane na deskach teatru. Bardzo dobrze przyjęte przez publiczność, były jednak bardzo źle oceniane przez krytyków, ze względu na ich zaangażowanie polityczne.

Gdy w 1929 roku do władzy doszedł Stalin, wszelkie przejawy artystycznego oporu były karane aresztowaniami. Perturbacje nie ominęły również Michaiła Bułhakowa, którego sztuki zniknęły z afisza. Bezrobotny i podupadający na zdrowiu pisarz napisał specjalny list z prośbą o wstawiennictwo do Stalina i na jego polecenie ponownie został zatrudniony w magazynie, jednak nie wydawał powieści, które pisał. Wtedy powstała książka „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa, najbardziej znane dzieło autora. Fantastyczna powieść przedstawiająca Losy Mistrza i jego ukochanej Małgorzaty, pewnego balu u Szatana, Poncjusza Piłata mającego skazać wędrownego filozofa na śmierć oraz groteskowe przedstawienie realiów Rosji lat 30. XX wieku. To skłaniająca do refleksji, barwna i wielowątkowa powieść uznawana za jedną z najlepszych książek XX wieku.