Czyim to jestem wymysłem? Ja - niedokończony projekt

Stanisław Wyspiański, choć niejednokrotnie określany jako poeta, przekraczał tradycyjne granice tej profesji, wprowadzając poezję w swoje różnorodne dzieła. Jego umiejętności nie ograniczały się jedynie do pisania dramatów, ale obejmowały również projektowanie przestrzeni teatralnych oraz tworzenie witraży, a fantazje architektoniczne o Wzgórzu Wawelskim tylko podkreślały jego artystyczną wszechstronność. W listach i esejach, które są podstawą tego zbioru, Wyspiański pokazuje swoje najbardziej osobiste oblicze. W tych tekstach odnajdujemy go jako twórcę intymnego, pełnego refleksji; jego liryczne autoportrety przepełnia spokojna, lecz dramatyczna energia, a ironiczny ton niejednokrotnie przykrywa czające się rozpaczliwe emocje. Życie zdaje mu się nieustająco przypominać nieukończony poemat - zawsze obawiał się jego nagłego końca.

Komentarze historyków literatury oraz artystów świata teatru w tym zbiorze próbują rozwikłać tajemnicę fenomenu Wyspiańskiego. Czy był on geniuszem, niepozbawionym swoich wad grafomanem, czy może po prostu jednym z wielu twórców epoki modernizmu? Trudno o jednoznaczną odpowiedź, ale ta różnorodność perspektyw pokazuje, jak skomplikowaną i fascynującą postacią był Wyspiański, którego twórczość do dziś intryguje i inspiruje.