Dzień jest wierszem, świat kolorem

Piotr Michałowski w swoich ekfrazach zgłębia tajemnice malarstwa, ukazując ich złożoność, lecz nie pretenduje do ich ostatecznego rozwiązania. Jego twórczość to balans między tym, co zewnętrzne, a tym, co wewnętrzne w dziełach malarskich. Artystyczne znaczenia nieustannie się przesuwają i zmieniają, co potęguje dramatyzm procesu patrzenia, odczuwania i poznawania. Michałowski nie ogranicza się do ram obrazów, lecz wnika w ich istotę, współtworząc ich estetyczny spektakl. Artysta, niezależnie od środków wyrazu, pozostaje w ciągłym dialogu z tajemnicą, którą jego dzieła odkrywają stopniowo.

W swoich wierszach poeta mierzy się z czasami, w których przyszło mu żyć – od okresu PRL, przez czas transformacji ustrojowej, aż po współczesne wyzwania pandemii. Michałowski ujawnia swoje mistrzostwo w tworzeniu lirycznych miniatur, a także filozoficzną refleksję nad losem: „Póki trwa moja przyszłość, zawsze będę tracił.” Pomimo sceptycyzmu, pozostaje pełen wiary w odbiorcę, zapraszając go do aktywnego udziału w świecie poezji, nieustannie zagrożonym przez pustkę.