Czarny charakter

Zaskakujące pierwsze dzieło Warszawiaka z ulicy Twardej opowiada o mieście, które zniknęło, używając dawno zapomnianego języka. To historia o fałszerzach, kieszonkowcach, włamywaczach, płatnych zabójcach oraz skorumpowanych stróżach prawa, którzy stali się nieodłącznym elementem tego świata. Ulice takie jak Krochmalna, Żelazna i Twarda stały się legendami z powodu licznych domów gry, burdeli i miejsc przemocy, gdzie rozgrywały się walki gangów, brutalne morderstwa oraz zbrodnie, które pozostawały nierozwiązane.

Powieść "Czarny charakter" to opowieść o warszawskiej ulicy z różnych okresów: przed wojną, podczas okupacji oraz w czasach stalinowskich. Naszym przewodnikiem jest Ładeczek Lajzer, wnuk nieznacznego poborcy haraczu, który zabiera nas na warszawskie targi, do zapadłych knajp, zrujnowanych budynków i zatłoczonych piwnic. To opowieść o trzech obliczach Warszawy, dwóch przyjaciołach z marginesu i jednym marzeniu – pragnieniu władzy i zemsty.

Pewnego dnia, ktoś wyszedł z domu w samej koszuli i skarpetach, z twarzą czerwoną jak rak, nie od zimna. W lewej ręce trzymał do połowy opróżnioną flaszkę, w prawej toporek do mięsa. Łzy zamarzły mu na policzkach, a katar na wąsach. Gdy w końcu przemówił, jego głos wolny i pełen goryczy wibrował w powietrzu. Kazał wynosić się z jego ziemi z taką determinacją, że nikt zdrowy na umyśle nie zbliżyłby się do niego na metr. Wypowiadał swoje słowa, jakby cedził je przez zęby, by nie splątały mu pijackiego języka. Powtórzył swoją groźbę, podkreślając ją pełnym rozpaczy akcentem – jak psa.