Tango

Przy okazji wydania "Tanga" w nowej, atrakcyjnej szacie graficznej, pragniemy przypomnieć, że dramat autorstwa Sławomira Mrożka to więcej niż tylko lektura szkolna. Jest to bowiem niewątpliwie jedno z fundamentalnych dzieł analizujących zagrożenia o charakterze społecznym. To utwór, do którego warto powracać, i mamy nadzieję, że dzięki temu wznowieniu zyska nowe grono czytelników.

W 2009 roku Jerzy Jarocki postanowił po raz kolejny zaprezentować "Tango" na deskach Teatru Narodowego. Zobrazowało to, że mimo iż od premiery dzieła minęło ponad cztery dekady, jego przekaz pozostaje wciąż aktualny. Aneta Kyzioł w "Polityce" (wydanie nr 46 z 14 listopada 2009) zwróciła uwagę na to, jak kultura współczesna gloryfikuje cechy dziecięce, takie jak radość i beztroska, a dojrzałość staje się niemodnym konceptem. Młodsze pokolenia, mimo że mają przed sobą otwarte drzwi do świata, o który walczyli ich rodzice, tęsknią za momentami, kiedy wojna jasno definiowała granice między dzieciństwem a dorosłością. Wydarzenia historyczne, takie jak II wojna światowa, fascynują ich zarówno z pobudek patriotycznych, jak i z nostalgii za epoką, w której dojrzałość miała inne znaczenie. W kontekście "Tanga" można postawić pytanie, czy młode pokolenie, niczym postać Artura, nie jest jedynie grupą dzieci pragnących dojrzałości, ale niezdolnych do uniesienia jej ciężaru.

"Tango" Sławomira Mrożka nie przestaje zaskakiwać swoją aktualnością, mimo upływu lat i zmieniających się czasów.