Maria Konopnicka rozwydrzona bezbożnica

Maria Konopnicka jest powszechnie kojarzona z „Rotą”, pieśnią o charakterze patriotycznym, która odegrała istotną rolę w zachowywaniu polskiej tożsamości podczas ciężkich okresów zaborów, wojen i okupacji. „Rota” była chętnie wykorzystywana przez opozycję w czasach PRL-u podczas różnych manifestacji o charakterze patriotyczno-religijnym. Dziś twórczość Konopnickiej jest wysoko ceniona przez środowiska konserwatywno-narodowe, które podkreślają jej wkład w kształtowanie moralności i patriotyzmu wśród Polaków. Jednakże często umyka uwadze, że Konopnicka była przede wszystkim kobietą z bardzo złożonym życiem osobistym. Nie można jej postrzegać tylko jako „moralną podporę narodu”, gdyż była osobą wyzwoloną, angażującą się w związki z młodszymi mężczyznami. Jej twórczość budziła niegdyś kontrowersje w kręgach katolickich, gdzie była oceniana jako szkodliwa dla religii i narodu polskiego. Osobowość Konopnickiej wymyka się prostym klasyfikacjom. Na pierwszy rzut oka była wzorową matką, typową „Matką Polką”, samotnie wychowującą dzieci. Jednak, kiedy dzieci dorosły na tyle, by się usamodzielnić, Konopnicka postanowiła opuścić Warszawę, prowadząc życie wędrowne przez prawie dwadzieścia lat, podróżując po Europie. Choć niektórzy mogą uważać ją za feministkę, analizując dokładniej jej życie, można uznać, że to stwierdzenie jest przesadzone. Również nazywanie jej skandalistką jest dyskusyjne, ponieważ Konopnicka dbała o swój wizerunek i przejmowała się opinią publiczną. Szczególnie ciekawym wątkiem jest jej relacja z Marią Dulębianką, która była młodsza o dziewiętnaście lat. Dulębianka była obiecującą malarką, która wsparła Konopnicką, rezygnując z własnej kariery na rzecz walki o prawa kobiet oraz opiekę nad poetką. Ta publikacja skupia się nie na literackim dziedzictwie Konopnickiej, ale ukazuje ją jako kobietę wplątaną w skomplikowane relacje emocjonalne i codzienne wyzwania życia.