Listy do A.

Wprowadzenie niechcianego gościa zmienia codzienne życie rodziny Anielki, jej siostry oraz rodziców i babci. Ten nieproszony lokator to Alzheimer, który powoduje, że babcia staje się zapominalska, myli imiona swoich bliskich, a także nie radzi sobie z prostymi, codziennymi czynnościami. Anielka, niezadowolona z obecności pana A., jak go nazywa, pisze do niego listy, prosząc, aby opuścił ich dom, wierząc, że wtedy babcia powróci do zdrowia. Czy jednak wszystko naprawdę wróci do normy?

Anna Sakowicz w swoim pełnym ciepła i humoru spojrzeniu na trudną tematykę choroby i starzenia się, podjęła się zadania napisania poruszającej książki, która zostanie wydana 18 września przez wydawnictwo Poradnia K. Autorka rzuca światło na powszechnie omijane pytania, dotyczące radzenia sobie z bezsilnością, przemijaniem i chorobami, które nieuchronnie towarzyszą starości — tematu, który nasza kultura często unika, choć z czasem dotyka on każdego z nas. Gloryfikacja wiecznej młodości stawia w cieniu nieuchronność starzenia się, której się lękamy.

Niełatwo jest rodzicom wytłumaczyć dzieciom, dlaczego dziadkowie, kiedyś pełni energii i radości życia, nagle stają się niepoznawalni, tracą orientację i używają przedmiotów w niewłaściwy sposób. Książka ta w uniwersalny sposób mówi o chorobie Alzheimera i starzeniu się, przybliżając te zjawiska poprzez perspektywę dziecka. Każdy z nas, w trudnej sytuacji nieuleczalnej choroby, czuje się tak samo bezradny jak małe dziecko.

Współpracując z Ewą Beniak-Haremską, autorka stworzyła świat widziany oczami dziecka, przepełniony magicznymi, retro ilustracjami. Obrazki te nie tylko ukazują zgubione przedmioty i bezradność babci, ale też chwile szczęścia z dziadkami z czasów, gdy jeszcze była zdrowa. Jak mówi ilustratorka, bohaterka książki solidaryzuje się z babcią, nie tylko pisząc listy, ale również angażując się w wspólne aktywności, co jeszcze bardziej zacieśnia ich więź.

Anna Sakowicz, opierając książkę na własnych doświadczeniach związanych z chorobą swojej mamy, wykorzystała pisanie jako formę autoterapii. Proces twórczy przyniósł jej ulgę oraz przekonanie, że najpotężniejszym lekarstwem w starciu z chorobą jest miłość.