Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Dzieci Diuny. Kroniki Diuny. Tom 3
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Książka łączy w sobie fascynującą mieszankę przygody, mistyki, ekologii i polityki. Od momentu, gdy niewidomy Muad'Dib zniknął z horyzontu, mijają już niemal dekada. W tym okresie, jego siostra Alia przejęła stery zarządzania Imperium. Jednak jej władza jest zagrożona przez prawowitych spadkobierców tronu, Leto i Ganimę. Dzieci te stanowią także poważne wyzwanie dla rodu Corrinów, odwiecznych przeciwników rodu Atrydów, dążących do odzyskania władzy nad Złotym Tronem Lwa.
Młode bliźnięta muszą stawić czoła wielu niebezpieczeństwom, jednocześnie próbując unikać losu, który spotkał ich ojca. Na horyzoncie pojawia się tajemniczy Kaznodzieja, którego obecność na Arrakis budzi w nich wspomnienia o zmarłym Muad'Dibie.
Dom Wydawniczy REBIS przedstawia nowe, zrewidowane wydanie słynnego cyklu Kroniki Diuny, zawierającego takie tytuły jak "Diuna", "Mesjasz Diuny", "Dzieci Diuny", "Bóg Imperator Diuny", "Heretycy Diuny" oraz "Kapitularz Diuną". Ostatnie filmowe ujęcie pierwszej części Kronik Diuny w reżyserii Denisa Villeneuve'a, autora znakomitych produkcji takich jak "Blade Runner 2049" czy "Sicario", zdobyło uznanie międzynarodowej publiczności. Scenariusz do filmu stworzyli Eric Roth, Jon Spaihts oraz Denis Villeneuve, a muzyki skomponował Hans Zimmer. W filmie występują takie gwiazdy jak Timothee Chalamet, Rebecca Ferguson, Stellan Skarsgard, Jason Momoa, czy Javier Bardem.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
42.06 zł
nowa
- nowa książka
Wysyłka w ciągu 48h + czas dostawy
jak nowa
dobry
widoczne ślady używania
Dostępna ilość 100
Uwaga została 1 szt.
Posiadamy 100 szt.
Książka łączy w sobie fascynującą mieszankę przygody, mistyki, ekologii i polityki. Od momentu, gdy niewidomy Muad'Dib zniknął z horyzontu, mijają już niemal dekada. W tym okresie, jego siostra Alia przejęła stery zarządzania Imperium. Jednak jej władza jest zagrożona przez prawowitych spadkobierców tronu, Leto i Ganimę. Dzieci te stanowią także poważne wyzwanie dla rodu Corrinów, odwiecznych przeciwników rodu Atrydów, dążących do odzyskania władzy nad Złotym Tronem Lwa.
Młode bliźnięta muszą stawić czoła wielu niebezpieczeństwom, jednocześnie próbując unikać losu, który spotkał ich ojca. Na horyzoncie pojawia się tajemniczy Kaznodzieja, którego obecność na Arrakis budzi w nich wspomnienia o zmarłym Muad'Dibie.
Dom Wydawniczy REBIS przedstawia nowe, zrewidowane wydanie słynnego cyklu Kroniki Diuny, zawierającego takie tytuły jak "Diuna", "Mesjasz Diuny", "Dzieci Diuny", "Bóg Imperator Diuny", "Heretycy Diuny" oraz "Kapitularz Diuną". Ostatnie filmowe ujęcie pierwszej części Kronik Diuny w reżyserii Denisa Villeneuve'a, autora znakomitych produkcji takich jak "Blade Runner 2049" czy "Sicario", zdobyło uznanie międzynarodowej publiczności. Scenariusz do filmu stworzyli Eric Roth, Jon Spaihts oraz Denis Villeneuve, a muzyki skomponował Hans Zimmer. W filmie występują takie gwiazdy jak Timothee Chalamet, Rebecca Ferguson, Stellan Skarsgard, Jason Momoa, czy Javier Bardem.
Szczegóły
Cena: 42.06 zł
Okładka: Miękka
Ilość stron: 576
Rok wydania: 2020
Rozmiar: 130 x 200 mm
ID: 9788381884747
Wydawnictwo: Rebis, Dom Wydawniczy Rebis
42.06 zł
nowa
-
42.06 zł
nowa
Taniej o 7.84 zł 49.90 zł
77.30 zł
jak nowa
-
77.30 zł
jak nowa
Taniej o 1.70 zł 79.00 zł
Inne książki tych autorów
Podobne produkty
Może Ci się spodobać
Inne książki z tej samej kategorii
Napisz opinię o książce i wygraj nagrodę!
W każdym miesiącu wybieramy najlepsze opinie i nagradzamy recenzentów.
Dowiedz się więcejWartość nagród w tym miesiącu
880 zł
Opinia użytkownika sklepu
Jeden z bliźniaków Paula ma zostać cesarzem potężnego międzyplanetarnego imperium stworzonego przez wielkiego Muad'diba. Jedyny mały problem polega na tym, że nikt - i to absolutnie nikt - nie chce, aby tak się stało. Dotyczy to również samych bliźniaków. W grze o tak wysoką stawkę wszystkie sposoby na wygraną są w porządku, włącznie z hurtowym mordowaniem niewinnych przechodniów. Innym ciekawym problemem jest to, że nie do końca wiadomo, czy wspomniane wyżej bliźniaczki są w pełni ludźmi, a jeśli tak, to czy nimi pozostaną. Na scenę wkracza Lady Jessica, która w końcu, po prawie 20 latach nieobecności, postanowiła odwiedzić Dune, by sprawdzić, co słychać u jej wnuków.
Tutaj jest bardzo dobre miejsce na moją tyradę o Lady Jessice. Udała się na Kaladan wkrótce po wydarzeniach z końca pierwszej książki. Zostawiła tam swoją córeczkę, ale zabrała Gurneya Hallecka
Gurney Halleck
aby dotrzymywał jej towarzystwa. Nigdy nie pojawiła się nawet po to, by spojrzeć, jak radzi sobie jej córka. Proszę nie zrozumieć mnie źle; w pełni rozumiem, że o wiele łatwiej (i przyjemniej) było jej spędzać czas z kochankiem, niż wychowywać bardzo nietypową córkę. Mimo to, moim zdaniem, jeśli się to robi, traci się wszelkie prawa do narzekania na rozwój córki. Po przyjeździe lady Jessica jest zszokowana tym, jak potoczyły się losy jej córki. Bardzo się cieszę, że nawet w odległej przyszłości hipokryzja żyje i ma się dobrze, to każe mi wierzyć, że gatunek ludzki ma swoja przyszłośc.
Z powyższego akapitu można się domyślić, że nie byłam wielką fanką lady Jessiki w tej książce. Dodajcie do tego jej świętoszkowatą postawę typową dla Bene Gesserit, a zrozumiecie, dlaczego chciałam, żeby Lady Jessica umarła. Z tego samego powodu współczułam Alii: z samotnej (porzuconej), przerażonej nastolatki wyrosła na swoją obecną - niezbyt miłą - postać.
Jakie były inne postacie? Z wyjątkiem dwóch powyższych nie mogłam się przejąć żadną z nich w ten czy inny sposób. Żadna nie była szczególnie miła. Absolutnie nikt nie przejmował się małymi ludźmi, którzy byli wykorzystywani przez wszystkich głównych graczy jako 100% jednorazowego użytku. To nasuwa ciekawe pytanie związane z całą serią: czy monarchia absolutna jest najlepszą formą rządów, jaką ludzkość mogła wymyślić po niezliczonych wiekach rozwoju? Obecna demokracja ze wszystkimi swoimi wadami (a ma ich niezliczoną ilość) wygląda naprawdę dużo lepiej niż to, co według Herberta mieliby mieć nasi przyszli potomkowie. Despotyzm w czystej postaci to przyszłość jakiej nie chciałabym osobiście dla moich dzieci.
Pozostając jeszcze w trybie lekko krytycznym, pozwolę sobie opowiedzieć o Dżihadzie Muad'diba. W trakcie lektury tej książki w końcu zrozumiałam, dlaczego odniósł on taki sukces (tak, czasami bywam powolny). Pamiętasz, że Fremeni nie mieli dostępu do otwartej wody? Musieli nosić specjalne kombinezony, aby łapać własną wilgoć i poddawać ją recyklingowi. Czy wiesz, co to oznacza? Oznacza to, że jeśli chodzi o zapach ciała, to nawet najgorzej pachnący współczesny menel nie ma nic wspólnego z przeciętnym Synem Pustyni, którego pewnie wyczułabym nawet pod tonami pustynnego piasku.
W rzeczywistości zostałyby one zakwalifikowane jako broń biologiczna i jako takie zakazane w dzisiejszych czasach. Zwykły podbój wyglądałby tak: przybycie na planetę, stawienie czoła jej obrońcom, zdjęcie kombinezonu i wykończenie ocalałych, by zakończyć ich agonię. Dlatego właśnie uważam, że pomysły "postępowych" mieszkańców Diuny, by powrócić do tradycyjnych sposobów życia Fremenów, są niedorzeczne, niezależnie od tego, jak romantycznie by to nie brzmiało. Ludzie w końcu uzyskali dostęp do wody, przyzwoitego jedzenia, lekarstw i niezliczonych innych "zdobyczy" cywilizacji. Spróbuj mi powiedzieć, że dalszy postęp oznacza rezygnację z nich, zachowując przy tym szczery wyraz twarzy? Z drugiej strony, kontynuowanie tej drogi poważnie ograniczyłoby produkcję przypraw, a kogo obchodzi życie prostych ludzi w porównaniu z tajka wizją?
Pozwólcie mi to wyjaśnić, póki nie jest za późno: Ta książka podoba mi się bardziej niż poprzednia. Przynajmniej coś się tu działo, w przeciwieństwie do poprzedniej części, w której jedynym wydarzeniem był niepokój Paula. Było trochę akcji i kilka dość intensywnych momentów... z ludźmi, na których mi nie zależy. Tak czy inaczej, dałam drugiej książce 4 gwiazdki, a ta podoba mi się o wiele bardziej. Pierwszej książce dałem 5 gwiazdek i jest ona niekwestionowanym klasykiem science fiction. Jaka byłaby ocena końcowa dla III części? 4,5 bardzo solidnych gwiazdek!
Pozostały mi jeszcze trzy części Diuny i usiądę do nich z myślą, że to, co jest dobre dla klasyka science fiction, powinno być dobre dla mnie.
Opinia użytkownika sklepu
Gdyby była nieco mniej skomplikowana i zagmatwana, miałaby potencjał, by być tak dobra jak dwie pierwsze części, ale bohaterowie mówią tak dużo skomplikowanych filozoficznych, religijnych i specyficznych dla Diuny rzeczy, że naprawdę trudno za nimi nadążyć. To po prostu nie działa tak dobrze, jak w dwóch pierwszych częściach. Był w tym duży potencjał, ale nie czuło się tego dobrze jak w I i II części.
Ktoś inny mógłby powiedzieć, że to, co zostało powiedziane, jest głębokie i pełne niedomówień, wplecionych jest wiele zwrotów akcji, a Herbert stara się, żeby było bombastycznie, co wychodzi mu świetnie. Ja jednak jestem bardziej po stronie krytyków, dlaczego?
Jest pewien problem z motywacją, wiarygodnością i autentycznością bohaterów, którzy nie wydają się w pełni logicznie rozumować i nie do końca wiedzą, czego chcą w mojej ocenie. Być może umknęły mi niektóre subtelności, ale subiektywnie odniosłem wrażenie, że ich przesłanki zmieniały się drastycznie i to bez wyraźnych powodów, co każe sądzić, że albo są niestabilni emocjonalnie, albo to celowy, chwilami niezrozumiały zabieg ze strony autora.
Słyszałem, że niektórzy mówią, że należy przeczytać trylogię i… nie czytać dalej, bo inne części są przeciętne i coraz gorsze, i nie wiem, co mam teraz zrobić? Widzę, na czym polega problem Herberta - pisze tak skomplikowane i tajemnicze teksty, że śledzenie fabuły może być uciążliwe, ale z drugiej strony jest to świetna, złożona opowieść, a publiczność jest bardzo podzielona, zdaje się klaskać albo rzucać w autora pomidorami kiedy ten wychodzi na scenę z kolejnymi częściami Diuny. Obawiam się, że może to zmierzać w kierunku pseudofilozoficznym i niesatysfakcjonującym dla co poniektórych, ale inni znów twierdzą, że elementy, które sprawiły, że seria jest świetna, z każdą częścią pogłębiają się i stają się bardziej okazałe, ponieważ pojawia się coraz więcej insynuacji i skojarzeń z poprzednimi częściami.
Szkoda, że element kontroli umysłu, opętania, rozszczepienia osobowości, body horror nie przyjął się. Zaczęło się tak świetnie, niektóre z najlepszych rozdziałów były o tym, a potem nie odgrywało to już większej roli w reszcie historii. Czekałem, aż stanie się siłą napędową, rozrośnie się, opęta też innych, być może zamanifestuje się fizycznie za pomocą jakiejś magii korzennej, ale nie, nic, zmarnowano świetnie skonstruowaną fabułę, a zamiast tego kolejne 100 stron wypełniły monologi i mgliste przepowiednie o wyraźnym, filozoficznym charakterze- zupełnie jak gdyby Herbert wierzył w to co pisał i chciał ludzkość przestrzec przed kierunkiem, w jaki ta zmierza.
Opinia użytkownika sklepu
Jeden z bliźniaków Paula ma zostać cesarzem potężnego międzyplanetarnego imperium stworzonego przez wielkiego Muad'diba. Jedyny mały problem polega na tym, że nikt - i to absolutnie nikt - nie chce, aby tak się stało. Dotyczy to również samych bliźniaków. W grze o tak wysoką stawkę wszystkie sposoby na wygraną są w porządku, włącznie z hurtowym mordowaniem niewinnych przechodniów. Innym ciekawym problemem jest to, że nie do końca wiadomo, czy wspomniane wyżej bliźniaczki są w pełni ludźmi, a jeśli tak, to czy nimi pozostaną. Na scenę wkracza Lady Jessica, która w końcu, po prawie 20 latach nieobecności, postanowiła odwiedzić Dune, by sprawdzić, co słychać u jej wnuków.
Tutaj jest bardzo dobre miejsce na moją tyradę o Lady Jessice. Udała się na Kaladan wkrótce po wydarzeniach z końca pierwszej książki. Zostawiła tam swoją córeczkę, ale zabrała Gurneya Hallecka
Gurney Halleck
aby dotrzymywał jej towarzystwa. Nigdy nie pojawiła się nawet po to, by spojrzeć, jak radzi sobie jej córka. Proszę nie zrozumieć mnie źle; w pełni rozumiem, że o wiele łatwiej (i przyjemniej) było jej spędzać czas z kochankiem, niż wychowywać bardzo nietypową córkę. Mimo to, moim zdaniem, jeśli się to robi, traci się wszelkie prawa do narzekania na rozwój córki. Po przyjeździe lady Jessica jest zszokowana tym, jak potoczyły się losy jej córki. Bardzo się cieszę, że nawet w odległej przyszłości hipokryzja żyje i ma się dobrze, to każe mi wierzyć, że gatunek ludzki ma swoja przyszłośc.
Z powyższego akapitu można się domyślić, że nie byłam wielką fanką lady Jessiki w tej książce. Dodajcie do tego jej świętoszkowatą postawę typową dla Bene Gesserit, a zrozumiecie, dlaczego chciałam, żeby Lady Jessica umarła. Z tego samego powodu współczułam Alii: z samotnej (porzuconej), przerażonej nastolatki wyrosła na swoją obecną - niezbyt miłą - postać.
Jakie były inne postacie? Z wyjątkiem dwóch powyższych nie mogłam się przejąć żadną z nich w ten czy inny sposób. Żadna nie była szczególnie miła. Absolutnie nikt nie przejmował się małymi ludźmi, którzy byli wykorzystywani przez wszystkich głównych graczy jako 100% jednorazowego użytku. To nasuwa ciekawe pytanie związane z całą serią: czy monarchia absolutna jest najlepszą formą rządów, jaką ludzkość mogła wymyślić po niezliczonych wiekach rozwoju? Obecna demokracja ze wszystkimi swoimi wadami (a ma ich niezliczoną ilość) wygląda naprawdę dużo lepiej niż to, co według Herberta mieliby mieć nasi przyszli potomkowie. Despotyzm w czystej postaci to przyszłość jakiej nie chciałabym osobiście dla moich dzieci.
Pozostając jeszcze w trybie lekko krytycznym, pozwolę sobie opowiedzieć o Dżihadzie Muad'diba. W trakcie lektury tej książki w końcu zrozumiałam, dlaczego odniósł on taki sukces (tak, czasami bywam powolny). Pamiętasz, że Fremeni nie mieli dostępu do otwartej wody? Musieli nosić specjalne kombinezony, aby łapać własną wilgoć i poddawać ją recyklingowi. Czy wiesz, co to oznacza? Oznacza to, że jeśli chodzi o zapach ciała, to nawet najgorzej pachnący współczesny menel nie ma nic wspólnego z przeciętnym Synem Pustyni, którego pewnie wyczułabym nawet pod tonami pustynnego piasku.
W rzeczywistości zostałyby one zakwalifikowane jako broń biologiczna i jako takie zakazane w dzisiejszych czasach. Zwykły podbój wyglądałby tak: przybycie na planetę, stawienie czoła jej obrońcom, zdjęcie kombinezonu i wykończenie ocalałych, by zakończyć ich agonię. Dlatego właśnie uważam, że pomysły "postępowych" mieszkańców Diuny, by powrócić do tradycyjnych sposobów życia Fremenów, są niedorzeczne, niezależnie od tego, jak romantycznie by to nie brzmiało. Ludzie w końcu uzyskali dostęp do wody, przyzwoitego jedzenia, lekarstw i niezliczonych innych "zdobyczy" cywilizacji. Spróbuj mi powiedzieć, że dalszy postęp oznacza rezygnację z nich, zachowując przy tym szczery wyraz twarzy? Z drugiej strony, kontynuowanie tej drogi poważnie ograniczyłoby produkcję przypraw, a kogo obchodzi życie prostych ludzi w porównaniu z tajka wizją?
Pozwólcie mi to wyjaśnić, póki nie jest za późno: Ta książka podoba mi się bardziej niż poprzednia. Przynajmniej coś się tu działo, w przeciwieństwie do poprzedniej części, w której jedynym wydarzeniem był niepokój Paula. Było trochę akcji i kilka dość intensywnych momentów... z ludźmi, na których mi nie zależy. Tak czy inaczej, dałam drugiej książce 4 gwiazdki, a ta podoba mi się o wiele bardziej. Pierwszej książce dałem 5 gwiazdek i jest ona niekwestionowanym klasykiem science fiction. Jaka byłaby ocena końcowa dla III części? 4,5 bardzo solidnych gwiazdek!
Pozostały mi jeszcze trzy części Diuny i usiądę do nich z myślą, że to, co jest dobre dla klasyka science fiction, powinno być dobre dla mnie.
Opinia użytkownika sklepu
Gdyby była nieco mniej skomplikowana i zagmatwana, miałaby potencjał, by być tak dobra jak dwie pierwsze części, ale bohaterowie mówią tak dużo skomplikowanych filozoficznych, religijnych i specyficznych dla Diuny rzeczy, że naprawdę trudno za nimi nadążyć. To po prostu nie działa tak dobrze, jak w dwóch pierwszych częściach. Był w tym duży potencjał, ale nie czuło się tego dobrze jak w I i II części.
Ktoś inny mógłby powiedzieć, że to, co zostało powiedziane, jest głębokie i pełne niedomówień, wplecionych jest wiele zwrotów akcji, a Herbert stara się, żeby było bombastycznie, co wychodzi mu świetnie. Ja jednak jestem bardziej po stronie krytyków, dlaczego?
Jest pewien problem z motywacją, wiarygodnością i autentycznością bohaterów, którzy nie wydają się w pełni logicznie rozumować i nie do końca wiedzą, czego chcą w mojej ocenie. Być może umknęły mi niektóre subtelności, ale subiektywnie odniosłem wrażenie, że ich przesłanki zmieniały się drastycznie i to bez wyraźnych powodów, co każe sądzić, że albo są niestabilni emocjonalnie, albo to celowy, chwilami niezrozumiały zabieg ze strony autora.
Słyszałem, że niektórzy mówią, że należy przeczytać trylogię i… nie czytać dalej, bo inne części są przeciętne i coraz gorsze, i nie wiem, co mam teraz zrobić? Widzę, na czym polega problem Herberta - pisze tak skomplikowane i tajemnicze teksty, że śledzenie fabuły może być uciążliwe, ale z drugiej strony jest to świetna, złożona opowieść, a publiczność jest bardzo podzielona, zdaje się klaskać albo rzucać w autora pomidorami kiedy ten wychodzi na scenę z kolejnymi częściami Diuny. Obawiam się, że może to zmierzać w kierunku pseudofilozoficznym i niesatysfakcjonującym dla co poniektórych, ale inni znów twierdzą, że elementy, które sprawiły, że seria jest świetna, z każdą częścią pogłębiają się i stają się bardziej okazałe, ponieważ pojawia się coraz więcej insynuacji i skojarzeń z poprzednimi częściami.
Szkoda, że element kontroli umysłu, opętania, rozszczepienia osobowości, body horror nie przyjął się. Zaczęło się tak świetnie, niektóre z najlepszych rozdziałów były o tym, a potem nie odgrywało to już większej roli w reszcie historii. Czekałem, aż stanie się siłą napędową, rozrośnie się, opęta też innych, być może zamanifestuje się fizycznie za pomocą jakiejś magii korzennej, ale nie, nic, zmarnowano świetnie skonstruowaną fabułę, a zamiast tego kolejne 100 stron wypełniły monologi i mgliste przepowiednie o wyraźnym, filozoficznym charakterze- zupełnie jak gdyby Herbert wierzył w to co pisał i chciał ludzkość przestrzec przed kierunkiem, w jaki ta zmierza.
Dodaj swoją opinię
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość dodawania opinii.
Czy chcesz zostawić tylko ocenę?
Dodanie samej oceny o książce nie jest brane pod uwagę podczas losowania nagród. By mieć szansę na otrzymanie nagrody musisz napisać opinię o książce.
Już oceniłeś/zrecenzowałeś te książkę w przeszłości.
Możliwe jest dodanie tylko jednej recenzji do każdej z książek.
Sposoby dostawy
Płatne z góry
InPost Paczkomaty 24/7
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
ORLEN Paczka
11.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Automaty DHL BOX 24/7 i punkty POP
9.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
DPD Pickup Punkt Odbioru
11.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier GLS
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier DPD
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier InPost
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Pocztex Kurier
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier GLS - kraje UE
69.00 zł
Odbiór osobisty (Dębica)
3.00 zł
Płatne przy odbiorze
Kurier GLS pobranie
23.99 zł
Sposoby płatności
Płatność z góry
Przedpłata
Zwykły przelew
Sprzedaj książki
Wyprzedaż
Koszyk 
Szukaj
Kategorie