Wiersze zebrane

„Wiersze zebrane” Juliusza Wita (1901-1942) to unikalny zbiór poezji, który stanowi kompendium twórczości tego poety, silnie związanego z nurtami awangardowymi i artystyczną lewicą. W swojej twórczości Wit czerpie inspiracje z kultur polskiej, żydowskiej i ukraińskiej, co jest typowe dla środowiska artystycznego z Drohobycza i Borysławia. Poeta pochodził z regionu znanego z wydobycia nafty, gdzie dostrzegał, że rozwój technologiczny nie zawsze łączy się z równością i sprawiedliwością społeczną. Jego wiersze, pełne postawy sprzeciwu i wołania o nowy humanizm, nigdy jednak nie były agitacyjne, lecz raczej interwencyjne. W środowisku literackim jego dzieła stawiane były na równi z twórczością takich autorów jak Tadeusz Peiper, Marian Czuchnowski czy Jalu Kurek. Wyjątkowo poruszający w jego poezji jest głos pacyfizmu, a także intensywność utworów związkowych z tematem więziennym. Poetyka Wita, bogata i skomplikowana, w pełni odzwierciedla kluczowe nurty literackie okresu międzywojennego: witalizm, surrealizm oraz antyfaszyzm. Niestety, rozwój jego wyjątkowego talentu został brutalnie przerwany przez II wojnę światową — w 1942 roku został zamordowany przez hitlerowców, razem z innymi intelektualistami drohobyckimi.