Dziewczyny z Syberii

Stefania dwa razy była stawką w grach karcianych między więźniami łagrów, a przeżyła tylko dzięki przyjaciółce, która stanęła w jej obronie. Natomiast Natalia, broniąc bitych kobiet, sama skazana została na śmierć w lodowatym karcerze. Alina, będąc jedynym członkiem swojej rodziny, którego deportowano, miała zaledwie dziesięć lat, gdy trafiła do łagru dla dzieci. Wszystkie te kobiety przeżyły podobne traumatyczne chwile: nagłe walenie kolbami w drzwi, krótki czas na zabranie rzeczy, łzy, wagony towarowe i trzask zamykanych drzwi. Po przebyciu tysięcy kilometrów, dotarły do miejsc przeznaczenia, gdzie zmuszone były do niewolniczej pracy w sowieckich łagrach, walcząc o przetrwanie swoje i swoich bliskich. W skrajnie trudnych warunkach, wśród głodu, chorób i mroźnej syberyjskiej zimy, doświadczyły niewyobrażalnego cierpienia, jednak ich ducha nic nie złamało.

Amnestia przyniosła wybawienie. Część kobiet zdecydowała się wyruszyć z armią Andersa, inne zaczynały nowe życie w rozmaitych zakątkach świata, a niektóre zdecydowały się na powrót do ojczyzny. Wiele z nich nigdy nie podzieliło się z najbliższymi wspomnieniami z czasów spędzonych na Syberii. Anna Herbich poprzez swoje opowieści odsłania rzeczywistość dramatycznej walki o przetrwanie na bezlitosnej ziemi, ukazując doświadczenie sowieckiego zesłania z perspektywy kobiet, które cudem przeżyły syberyjską gehennę.