Utwory powstańcze

Roman Tadeusz Wilkanowicz (1886-1933) był postacią o wielu talentach: poetą, satyrykiem, dziennikarzem oraz społecznikiem. Aktywnie uczestniczył w powstaniu wielkopolskim w latach 1918-1919 i pełnił funkcję adiutanta w Poznańskim Batalionie Śmierci podczas działań na froncie litewsko-białoruskim w 1919 roku. Jako korespondent prasowy z Poznania, relacjonował wydarzenia wojny polsko-radzieckiej w 1920 roku. Był także redaktorem czasopism satyrycznych, które komentowały realia przed- i powojennej Wielkopolski, takich jak "Pręgierz Poznański", oraz znawcą i popularyzatorem poznańskiej gwary. Znany jako rzecznik praw mieszkańców mniej uprzywilejowanych dzielnic takich jak Chwaliszewo, Wilda czy Zawady, stanowczo sprzeciwiał się wielkopolskiemu separatyzmowi oraz endecji.

Wilkanowicz nie szukał zaszczytów ani korzyści z pracy publicznej, pragnął jedynie poszanowania dla polskiej wolności, symbolizowanej jego działaniami i słowami. Jego celem było nie tylko inspirowanie do walki bądź angażowanie się w debaty na rzecz Niepodległej, ale również zabezpieczenie przetrwania jego ideałów, które miały na celu tworzenie sprawiedliwej, wielkopolskiej ojczyzny. Inicjatywa wydania jego wybranych utworów i próba rekonstrukcji jego życiorysu wynikła z poczucia niesprawiedliwości wobec tego, jak los obszedł się z tak znaczącą osobowością oraz z refleksji, że jako historycy literatury, zbyt rzadko zwracamy uwagę na zapomnianych, lecz bliskich nam twórców.