Tupcio Chrupcio. Dbam o zęby

<p>Mój mąż się śmieje, że córka ma nie tylko urodę po mnie, ale bywa również uparta i wybuchowa. Przekonaliśmy się o tym jakiś czas temu, kiedy moje dziecko rezolutnie oświadczyło, że nie będzie myć zębów wieczorem, woli zjeść ciastka, które upiekła jej babcia. Próbowałam przeróżnych sposobów, aby zmienić jej nastawienie do higieny jamy ustnej, na jakiś czas pomogły nowego smaku pasty do zębów, czytałam gdzieś, że to często problem u dzieci, które niespecjalnie lubią ostry, miętowy smak właściwy dla większość past do zębów. Na rynku mamy szeroki wybór smaków, jeśli chodzi o produkty dla dzieci, moja córka preferowała przez kilka tygodniu smak gumy balonowej, jednak i to rozwiązanie z czasem okazało się jedynie tymczasowe i problem wrócił. Rozmowy z koleżankami na osiedlowym placu zabaw skłoniły mnie, aby pójść krok dalej i zmienić szczoteczkę do zębów z ciekawym wzorem, nawiązującym do ulubionych bohaterów z bajek mojego dziecka. Nasza szczoteczka elektryczna miała również specjalne funkcje, przez około dwie minuty grała melodię, co z jednej strony budziło ciekawość córeczki i sprawiało jej radość, z drugiej zaś odmierzało długość niezbędną do należytego wyszorowania całej jamy ustnej. I znowu rozwiązanie to okazało się skuteczne tylko przez jakiś czas, wtedy już wiedziałam, że nasza królewna w domu ma bunt dwulatka i przez kolejne tygodnie możemy spodziewać się kolejnych awantur wokół wieczornych rytuałów ? Sięgnęłam po książki edukacyjne, promujące właściwie postawy u dzieci w zakresie wieczornej toalety w tym również mycia ząbków, a opowieść “Tupcio Chrupcio. Dbam o zęby” okazała się w tym zakresie szczególnie pomocna i skuteczna, na czym polega magia książek Elizy Piotrowskiej? Wspomniana książka nie tylko sprawiała radość wieczorową porą podczas lektury, ale również okazała się znakomitą okazją do rozmowy związanej z naszymi rytuałami, które co raz mniej regularnie córka chciała powtarzać, zasłaniając się przy tym brakiem potrzeby w zakresie kąpieli czy mycia zębów, skoro i tak siedziała cały deszczowy dzień w domu i przecież nie zdążyła się nawet ubrudzić! Uznałam więc, że tylko sposobem uda mi się wpłynąć na jej postawę. Zgodnie z zaleceniami pedagogów, gdy dziecko mierzy się z jakimś problemem, warto skierować jego uwagę na rozwiązanie za sprawą ulubionych bohaterów książek, którzy praktykują zdrowe nawyki, a czasem od nich rezygnują i ponoszą z tego tytułu bolesne konsekwencje. Taką właśnie opowieść przedstawia nam Eliza Piotrowska – Tupcio Chrupcio przestał myć zęby. Dlaczego? Wcześniej tytułowy bohater chętnie sięgał po szczoteczkę, jednak wizyta u lekarza – dentysty przyniosła mu same dobre wiadomości. Ząbki są zdrowe, czyli... Tupcio już nie musi ich myć. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy małą myszkę odwiedza jej dobry kolega o imieniu Borys, który sam ząbków nie myje i znakomicie sobie radzi, co w Tupcio rodzi przekonanie, że może mama wcale nie miała racji, mówiąc o tym jak mycie zębów jest ważne? Jak to bywa zazwyczaj w książkach należących do tej serii, autorka kreśli barwną i ciekawą opowieść, której finał zmienia sposób patrzenia Tupcia Chrupcia na swoje obowiązki. Chłopcy wieczorem już po kolacji i myci zębów podjadali przed snem pyszne ciasteczka, a rano Tupcia Chrupcia budzi wołanie wniebogłosy Borysa o pomoc – przyjaciela bolą zęby, bo dawno już ich nie mył. Czy ta historia w końcu pomogła się nam uporać z buntem mojej dwulatki, związanym z brakiem ochoty do szczotkowania buzi? ? &nbsp;</p><p>Czytałam książki o świadomym wychowywaniu dzieci, gdzie często przewijał się motyw związany z brakiem chęci do mycia zębów u dzieci w wieku 2-3 lat. Okazuje się, że na tym etapie powtarzanie o obowiązku szczotkowania nie jest skuteczne, dzieci nie rozumieją jeszcze konsekwencji swoich wyborów, zamiast tego chętnie próbują nowych rzeczy i badają, gdzie lezą granice – na przykład w zakresie rezygnacji z wieczornych rytuałów na rzecz zabawy czy podjadania. O wiele lepiej sprawdzają się historie, szczególnie opowiadane przez rodziców, którzy w wieku około dwóch lat są całym światem dla swojego dziecka. W budowie podobnych historii pomagają odpowiednio spersonalizowane dla dziecka akcesoria, mam tu na myśli szczoteczki, ale również kubeczki czy nawet maskotka wróżki - zębuszki, która powinna znajdować się przy kubeczku ze szczoteczką malucha. Chyba każdy zna historię o wróżce - zębuszce, która słynęła z tego, że zabierała w nocy chory ząbek, a zostawiała pieniążek! Można historię nieco ubarwić i powiedzieć dziecku, że wróżka - zebuszka zabiera tylko zdrowe ząbki, jeśli są chore to nic z tego nie będzie - osobiście powiedziałam o tym córce w tajemnicy i przyniosło to spodziewane efekty. Córka w tym miejscu zapytała, skąd wróżka - zębuszka w ogolę wie o tym, czy zęby były myte czy też nie – w duchu pomyślałam, że to dobre pytanie ? Ale odpowiedź pojawiła się spontanicznie – maskotka wróżki - zębuszki w łazience rzuciła mi się w oczy i udzieliłam córce odpowiedzi, że wróżka obserwuje ją ilekroć wieczorem myje zęby i pamięta wszystkie opuszczone, wieczorne rytuały ? Taka rozmowa może zdziałać cuda, zwłaszcza gdy poparta jest historią opisaną w bajce, która wcale nie ma dobrego finału jak u Tupcia Chrupcia i jego kolegi Borysa ? Dużą uwagę przywiązuje do treści książek, rezygnując przy tym z opowieści zawierających jakiekolwiek formy przemocy czy straszenia, niemniej Eliza Piotrowska skutecznie rozpala wyobraźnie dzieci przygodami małej myszki, skupia się raczej na konsekwencjach, aniżeli straszeniu i przypadek Borysa, który budzi się rano i krzyczy z bólu choć wywoływał nawet we mnie niepokój, idealnie sprawdził się jako wsparcie dla całego szeregu działań zmierzających do regularnego mycia ząbków przez córeczkę ? &nbsp;</p><p>Perypetie Tupcia Chrupcia śledzimy od kilku miesięcy, czytam córce regularnie od pierwszych tygodni jej życia, wcześniej były to jednak baśnie i opowiadania, gdzie mój łagodny głos usypiał córkę i pozwalał jej spokojnie zasnąć. Mniej więcej około pierwszego roku życia wiele się jednak zmienia, dziecko swobodnie już poruszało się na swoich nóżkach, co raz więcej też rozumiało z otaczającego go świata. Kwestia chodzenia spać, mycia zębów, zabaw z koleżankami czy opieki nad pieskiem to motywy poruszane w wielu bajkach o charakterze edukacyjnym. Takie opowieści mają oswoić dziecko z jego nowymi zwyczajami i rytuałami, a śledzenie perypetii swoich ulubionych bohaterów mierzących się z podobnymi wyzwaniami, pozwalają łagodnie wyrobić nowe nawyki. W przypadku książki “Tupcio Chrupcio. Dbam o żeby" przesłanie jakie zawiera Eliza Piotrowska w swojej opowieści jest bardzo wyraźne, a czytanie jej sprzyja przekonaniu dziecka, że regularne czyszczenie ząbków to dobry zwyczaj, który pozwala uniknąć kolejnych wizyt u dentysty, a jeśli takowe się pojawiają, to oznaczają z reguły jedynie kontrolę i naklejkę “Dzielnego pacjenta!” ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>Jak wygląda seria książek o Tupcio Chrupcio od strony wizualnej? Na rynku wydawniczym jest sporo publikacji dla dzieci i większość z nich jest przepięknie wydana, jednak nie wszystkie gwarantują odpowiednią treść dla naszych dzieci. Wydawnictwo “Wilga” wydaje książki dla dzieci w ramach serii “Wychowywanie przez czytanie”. Za tymi słowami kryją się interesujące treści, które mają w przedszkolakach wywołać określone reakcje i postawy na perypetie Tupcia Chrupcia. Inaczej mówiąc, książki z tej serii to nie tylko kolorowe ilustracje, ale przede wszystkim sposobność, aby porozmawiać z dzieckiem o jego nawykach - sprzyjają temu pytania opisane przez autorkę na pierwszej stronie każdej książki, łącznie jest ich pięć. Pytanie są proste, dedykowane dla dzieci i mają je skłonić do opowiedzenia, co zrozumiały z treści czytanej bajki. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby te pytania rozszerzać, dopytywać, pozwalać dziecko zadawać swoje własne pytania: nie tylko pomaga to w zrozumieniu morału bajki, ale daje okazję, aby lepiej się z dzieckiem poznać, a przecież w wieku dwóch, trzech lat życie maluchów zmienia się z dnia na dzień, gdy poznają nowych przyjaciół albo odkrywają nowe formy zabaw. Czasem wymaga to większej cierpliwości, ale metoda ta doskonale się sprawdza w zakresie wprowadzania nowych zwyczajów w domu. Dzieci w tym wieku zazwyczaj nie rozumieją związków przyczynowo – skutkowych, nie rozumieją ten konsekwencji swoich działań i zaniechań, a rodzic też nie zawsze jest w stanie spędzać ze swoim maluchem cały czas i nieustannie go nadzorować. Zresztą, chyba nie o to wchodzi w procesie wychowania, prawda? Nie ma większej radości dla mnie jako mamy, aniżeli zdrowe nawyki jakie moja córka sama praktykuje, przykład picia wody zamiast soków i kolorowych napojów wydaje się w tym miejscu najlepszy - nie dość, że zdrowy, to jeszcze szybko daje efekty ? &nbsp;</p><p>Jeżeli chodzi o samą książkę, to już sama jej okładka cieszy oczy! Zielona okładka, na której Tupcio Chrupcio trzyma w ramionach ulubionego Misia i myje mu ząbki nawiązuje do podtytułu książki i oswaja dzieci z opowiadaną historią. Książeczka ma niewielki rozmiar, dostosowany do rączek małych dzieci, a przy tym jej okładka jest twarda, a strony wewnątrz książeczki mocno ze sobą zszyte. Sprawia to, że nawet jeśli książeczka upadnie na podłogę lub spadnie z szafki nocnej to nie nosi śladów, wydawnictwo Wilga zadbało o jej solidne i trwałe wydanie. Kilka ciepłych słów należy się również kierunku Marco Campanella, który stworzył kolorowe ilustracje do książki, będące poniekąd zupełnie osobną historią w oczach najmłodszych czytelników, którzy mogą słuchać rodziców, a jednocześnie po obrazkach umieszczonych w książce wyobrażać sobie opowiadaną treść. Książka “Tupcio Chrupcio. Dbam o zęby” ma, jak wspomniałam wcześniej zieloną okładkę, każda książeczka należąca do serii ma jednak inny kolor, co można również wykorzystać do nauki samych kolorów albo umieszczonych na okładce przedmiotów mniej więcej około pierwszego roku życia malucha ? &nbsp;</p>

<p>Moja dwójka szkrabów nie zawsze jest chętna do umycia zębów wieczorową porą. Niekiedy po kolacji i kąpieli, kiedy zmierzamy już do spania, pojawia się pytanie: czy możemy zjeść jeszcze coś słodkiego? Cierpliwie tłumaczę, że to nie wskazane przed snem, że takie zachowania może wywołać ból ząbków, choć moje maluchy naturalnie nie mają pojęcia czym jest próchnica. Czytanie książki “Tupcio Chrupcio. Dbam o zęby” jak wskazuje tytuł, stanowi doskonałą okazję do rozmowy związanej z higieną jamy ustnej, będzie również fantastyczną sposobnością do potencjalnej wizyty u dentysty, jeśli takowej dzieci jeszcze nie miały, a przecież taka konieczność wcześniej czy później dotyczy każdego malucha. Moje dzieci, póki co nie narzekają na swoje ząbki, być może wynika to właśnie z rytuały ich mycia przed snem, jeśli jednak dzieci nie nabędą tego nawyku od najmłodszych lat, później będzie trudno go pielęgnować. Pomocną dłoń w tym zakresie wyciąga do dzieci ich ulubiony bohater, Tupcio który czasami miewa swoje humory, jeśli chodzi o mycie ząbków, ma w tym zakresie wsparcie od swojego najlepszego przyjaciela, Borysa, który uważa, że szczoteczka do zębów oraz pasta wcale nie są fajne i potrzebne. Opisana w książce historia uczy, że uciekanie przed szczotkowaniem jamy ustnej nie popłaca - u jednego z bohaterów pojawia się okropny ból zęba, związany z podjadaniem czekolady po kryjomu przed snem. &nbsp;</p><p>Nie pamiętam dokładnie momentu, kiedy Tupcio Chrupcio pojawił się u nas w domu, wydaje mi się jednak, że było to mniej więcej rok temu, kiedy młodszy syn rozpoczynał swój nowy etap w życiu, czyli ruszał do przedszkola. Starsza córka miała wcześniej czytanie na dobranoc perypetie “Jadzi Pętelki”, serii Basi Supeł. Wspomniana “Jadzia Pętelka” została stworzona w podobnej konwencji co “Tupcio Chrupcio”. W obu książkach dzieci mogą posłuchać o perypetiach małych dzieci, które mierzą się z podobnymi problemami co moje przedszkolaki: pożegnać raz na zawsze pieluszkę, odnaleźć w przedszkolu nowych przyjaciół, zostać z dziadkami na weekend, czy właśnie jak w recenzowanej książce przekonać się, że pasta i szczoteczka wcale nie gryzą, a myte regularnie ząbki i nie podjadanie po kryjomu wieczorem, pozwala uniknąć okropnych boleści związanych z psującymi się ząbkami. &nbsp;</p><p>Od czasu, gdy zostałam po raz pierwszy mamą przed czterema laty, mogę zauważyć pewną sezonowość, jeśli chodzi o sympatie dzieci do kolejnych serii książek oraz ich kolorowych bohaterów. Kiedy moja córeczka pojawiła się na świecie, hitem wśród najmłodszych były już wtedy przygody “Pucia”, często również sięgaliśmy po książki “Misia i jej mali pacjenci”, choć ta bajka akurat pełniła u nas rolę typowej opowieści na dobranoc, gdzie mniej wymagana jest interakcja z dzieckiem jak to dzieje się w przypadku “Tupcia Chrupcia”, a akcenty mocniej rozłożone są na pobudzanie wyobraźni maluchów oraz zjawiskowe ilustracje - całość niewątpliwie inspirowana najlepszymi wzorami płynącymi z książek Hansa Christiana Andersena, tyle że w rodzimym wydaniu, wśród polskich gór, jezior i dobrze kojarzonych miejsc, takich jak chociażby Puszcza Białowieska. “Misia i jej mali pacjenci” będzie w przyszłości świetną pozycją u nas w domu do rozwijania w dzieciach umiejętności czytania, póki co jednak moja młodsza latorośl jest przedszkolakiem i wciąż mierzymy się z problemami tego etapu rozstania. Mycie ząbków wciąż należy do jednego z nich, ale co raz lepiej sobie z tym radzimy! ? &nbsp;</p><p>Mój trzyletni Adaś chętnie przynosi Tupcia Chrupcia do poczytania, często również potrafi przypomnieć, że nie mamy jeszcze wszystkich książek należących do tej serii, co poniekąd związane jest z obecnością w przedszkolu, gdzie dzieci chętnie rozmawiają o swoich ulubionych bohaterach i Tupcio Chrupcio często jest wśród nich wymieniany ? &nbsp;<br>Wspomniałam wyżej, że mój młodszy synek bardzo lubi tytułowego bohatera, nie jest to jednak jedyny powód, dla którego warto polecić całą serię perypetii małej myszki. Wydawnictwo “Wilga” proponuje rodzicom swoje książki w ramach projektu “Wychowanie przez czytanie”, i nie jest to jedynie slogan, a wyraźny kierunek w jakim zmierza autorka, Eliza Piotrowska, kreśląc kolejne przygody Tupcia Chrupcia. Istotną cechą książek związanych z Tupciem Chrupciem jest nie tylko świetna zabawa jaką dzieci czerpią z towarzystwa tytułowego bohatera, ale przede wszystkim okazja do interakcji z dzieckiem i rozmowy w zakresie czytanych treści. Każda z książeczek należących do tego cyklu zawiera w sobie bowiem łącznie pięć pytań, które służą jako wskazówka dla rodziców, o co pytać, aby mieć przekonanie, że dziecko naprawdę zrozumiało treść bajki i wyciągnęło z niej pożądany morał. Oczywiście nie zawsze dzieje się to od razu, przedszkolaki wymagają cierpliwości, ale już po tygodniu mój synek doskonale zrozumiał przesłanie książki “Tupcio Chrupcio. Dbam o zęby”, mimo iż żadnych boleści nie miał, a jak wiemy, dzieci dopóki same się o czymś nie przekonają, nie dotkną gorącego albo nie boli je brzuszek czy właśnie ząbki, to z odwagą pochodzą do całego świata i chcą spróbować wszystkiego ? Oczywiście zestawy pytań mają jedynie formę sugestii, śmiało można je rozbudowywać, a kiedy synek zapytał mnie, czy sama chodzę do dentysty i czasem bolą mnie zęby, opowiedziałam kilka historii z mojego życia, które udanie zadziałały na wyobraźnię malucha i skłoniły do regularnego mycia ząbków ? Może się wydawać, że takie ważne tematy można z dzieckiem poruszać w dowolnym momencie i jest to prawda, każda rozmowa z maluchem służy nie tylko lepszemu poznawaniu się nawzajem, ale wpływa korzystnie również na nawiązywanie głębokich relacji z maluchem. Perypetie małej myszki opisane w serii “Tupcio Chrupcio” skutecznie otwierają oczy dziecku na nowe zachowania, problemy, rytuały i zwyczaje, właściwie dla etapu przedszkolnego. Jest to o tyle istotne, że małe dzieci często nie rozumieją swoich uczuć i emocji, nie są przez to ich w stanie poprawnie artykułować. Tymczasem śledzenie przygód Tupcia przekonuje dzieci, że podobnie jak one Tupcio nie może czasami zasnąć, nie chce umyć ząbków, nie potrafi dzielić się zabawkami czy w końcu nie lubi przegrywać w zabawach z innymi dzieci. Eliza Piotrowska za każdym razem wskazuje konsekwencje takich działań na przykładzie tytułowego bohatera swojej serii, a dzieci tym samym mają okazje dostrzec jakie konsekwencje wywołuje ignorowanie próśb czy sugestii swoich rodziców, zanim wspomniane konsekwencje pojawią się w ich życiu ? &nbsp;</p><p>&nbsp;No dobra, napisałam już, jak bardzo moje młodsze dziecko uwielbia przygody Tupcia Chrupcia, wspomniałam również, jak wartościowe i ważne dla dziecka treści przekazuje Eliza Piotrowska, a co, jeśli chodzi o stronę wizualną książki? Czy wywołuje ona entuzjastyczne reakcje u dzieci? Jak najbardziej! Wydawnictwo “Wilga” wydaje kolejne pozycje przedstawiające perypetie Tupcia Chrupcia z należytą starannością. Już często sama okładka zachęca dzieci, aby po książki sięgnąć, sprzyja temu również twarda oprawa, mocno zszyte kolejne strony oraz rozmiar książek, dostosowany do małych rączek najmłodszych czytelników. Na słowa wyróżnienia zasługuje również twórca ilustracji: Marco Campanella! Sporo bajek przewinęło mi się do tej pory przez dłonie podczas wieczornych seansów literackich z moimi maluchami i na tym tle seria Tupcio Chrupcio prezentuje się wyjątkowo barwnie i kolorowo, co w przeszłości wykorzystałam https://******.**. do nauki kolorów. Nauka przez zabawę to jedna z najbardziej pożądanych cech w książkach dla dzieci i Tupcio Chrupcio wypada pod tym względem znakomicie ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>Książki przedstawiające przygody małej myszki dedykowane są dla dzieci w wieku 2-3 lat, a duża czcionka tekstu jakim Eliza piotrowska posługuje się na łamach swojej serii, służy do pierwszych kroków w zakresie składania liter w wyrazy, z pewnością zostanie również doceniona przez seniorów, którym łatwiej będzie przez to czytać książki swoim wnukom ?&nbsp;</p>