Niedopasowani

Niestety z tej mąki chleba nie będzie. Początkowo łudziłam się, że może coś kliknie później, ale okazało się, że dalej było tylko gorzej 🫣

Najbardziej nie mogłam przeżyć głównego bohatera. Sam jego wizerunek irytował mnie niemiłosiernie. Jest on postacią strasznie egocentryczną, władczą i widzącą tylko czubek własnego nosa. Problemy innych są ważne tylko wtedy, gdy jego też dotyczą. Ktoś się dziwnie zachowuje albo ubiera inaczej niż jego upodobania? Zostaje obrzucony krytycznym spojrzeniem i uznany za osobę niewartą poznania.

Może bardziej by mi to pasowało, gdyby Evan nie był osobą LGBT+. Znam masę takich osób i przeważnie są one najmilszymi, współczującymi i otwartymi osobami, a według mnie główny bohater jest ich totalnym przeciwieństwem. Diva. Właśnie tego słowa mi brakowało. On jest divą i to nie w tym pozytywnym sensie. Być może sława (bo jest sławnym blogerem) za bardzo uderzyła mu do głowy i przez to się tak zachowuje 🤷🏼‍♀️ W każdym razie nie kupuję jego postaci i według mnie jest on największym minusem tego komiksu.

Chaos. Tak jednym słowem opisałabym tę powieść graficzną. Jaki był jej cel? Nie wiem, może ktoś z was mi powie. Dla mnie w pewnym momencie stało się to taką hiszpańską queerową telenowelą. Nie mogłam nadążyć kto kocha się w kim, kto z kim się spotyka, a dla których to tylko przykrywka.

Jedynym plusem jest bardzo ładna kreska, więc przynajmniej można popatrzeć na ładne obrazki.

Nie polecam, jak dla mnie jeden wielki niewypał 😪