Legenda o języku

Czechosłowacja na początku lat siedemdziesiątych to kraj ponury i szary, szczególnie po interwencji wojsk Układu Warszawskiego, która zdusiła ducha Praskiej Wiosny. W tym trudnym okresie poznajemy głównego bohatera, Toma, młodego Słowaka, który rozpoczyna studia historyczne na Uniwersytecie Karola w Pradze. Jego opiekunem na pierwszym roku jest młody i ambitny komunista, adiunkt Indel. Jednym z tematów zajęć jest Jan Nepomucen, którego znany pomnik wyróżnia się na praskim moście Karola.

Tom szybko zaprzyjaźnia się z trzema nowymi, młodymi studentami – Tiną, Martinem i Klarą. Wspólnie zaczynają odkrywać tajemnice legendy o Janie Nepomucenie oraz zgłębiać wydarzenia i postaci z zamierzchłych czasów. Nie zdają sobie sprawy, że ich działania przyciągają uwagę czechosłowackiej Służby Bezpieczeństwa.

Rankov w swojej powieści zgrabnie zarysowuje podobieństwa między mrocznymi realiami średniowiecza a okresem komunizmu, pokazując, jak wiele te dwie epoki mają ze sobą wspólnego. Czwórka studentów stara się wprowadzić świeżość i siłę młodzieńczej energii w duszne realia komunistycznej rzeczywistości. Jak potoczą się ich losy? To dynamiczna i porywająca opowieść, która pokazuje Rankova z nieznanej dotąd strony.

Hubert Klimko-Dobrzaniecki podkreśla, że ta książka to fascynująca próba stworzenia powieści uniwersyteckiej, gatunku, który z trudem zdobywa popularność w Europie Środkowej. Literaturoznawca Petr A. Blek, profesor Uniwersytetu Karola, również dostrzega w niej ciekawy eksperyment literacki.