O człowieku, który stracił cień

Rozgrywająca się w 1965 roku historia opowiada o Margot Sharpe, młodej neuropsycholożce, która spotyka charyzmatycznego Elihu Hoopesa, pacjenta cierpiącego na amnezję następcza. Eli pamięta tylko wydarzenia, które miały miejsce w ciągu ostatnich siedemdziesięciu sekund, co czyni go przedmiotem przełomowych eksperymentów Margot.

W miarę jak Margot zagłębia się w pamięć Eliego, coraz bardziej pociąga ją ten niezwykły pacjent. Pomimo etycznych zawiłości ich relacji i ciągłego zapominania o niej przez Eliego, więź Margot z nim rośnie. Jednak jej dążenie do odblokowania wspomnień Eliego rodzi również pytania o naturę miłości. Czy można naprawdę kochać kogoś, kto nie jest w stanie odwzajemnić tych uczuć lub pamiętać ich od jednego spotkania do drugiego?

„O człowieku, który stracił cień” nie tylko bada tajemnice pamięci, ale także zagłębia się w zawiłości osobowości i tożsamości. Joyce Carol Oates umiejętnie eksploruje tematy miłości, samotności i wyimaginowanej bliskości w przejrzysty, subtelny i błyskotliwy sposób. Jej wyjątkowe oko do szczegółów i wnikliwy wgląd w ludzką psychikę sprawiają, że historia jest żywa i wciągająca. 

Powieść ta jest niesamowitym, ambitnym i strukturalnie złożonym dziełem, które zagłębia się w głębiny ludzkiego umysłu i oświetla zawiłości serca. Zwarta, beznamiętna proza Oates napędza życie Margot i Eliego, wciągając czytelników w ich senną egzystencję i delikatną równowagę, jaką utrzymują między przeszłością a przyszłością.