Bez litości

Dziesiąta część serii thrillerów o Jacku Reacherze: wielkim człowieku (dosłownie i w przenośni!) z jeszcze większym poczuciem honoru, który eliminuje złoczyńców, czyniąc to skutecznie, popadając przy tym w kłopoty o których nie marzy, a które przyciąga do siebie z niesłychaną wręcz lekkością!

Uwielbiam sposób, w jaki Reacher powstrzymywał Lane'a w tej całej historii, naciskał, aby zaangażować się w ratowanie Kate i Jade. Ten człowiek nie cierpi głupców! On już ma tendencję do obserwowani i wyciągania wniosków, a jego lata w żandarmerii wojskowej dostarczyły mu bogactwa psychologicznych badań terenowych najgorszej ludzkiej natury. Reacher jest tak niesamowicie spostrzegawczy - cóż, to bez wątpienia pomaga, a jako że to fikcja literacka, każdy może wyglądać genialnie;-) Zawsze zadziwia mnie, jak bohater opowieści potrafi wziąć małą informację i rozwinąć ją w duże odpowiedzi których akurat poszukuje :D Tak, to wymaga czasu i wiele wysiłku. Samo czytanie sposobu myślenia Reachera sprawia, że zastanawiam się nad tym, jak obserwuję życie wokół samej siebie. Sprawia, że jestem bardziej świadoma swojego otoczenia. Nigdy nie będę Reacher'em, ale dzięki temu życie staje się bogatsze, moja wyobraźnia bowiem z lekkością pozwala mi wczuć się w jego położenie i na tej bazie przezywać swoje własne historie w głowie - magia literatury Lee Childa :D

Zarówno Reacher, jak i Kate chcą wykorzystać pieniądze Lane'a, aby pomóc ludziom i ich rodzinom, które zostały zniszczone przez działania Lane'a. Co za banda szumowin...Uwielbiam to, co Reacher robi złym facetom na końcu: dostają to na co zasłuzyli, a dobro triumfuje nad złem! I nie jest w tym osamotniony.... często dostaje pomoc. Żona Edwarda Lane'a została porwana, a on sam wpada w panikę. To już się kiedyś zdarzyło, każdy fan serii będzie wiedział o czym mówię. Porwano jego pierwszą żonę Anne, a nasz bohater sprowadził policję, zapłacił okup, tymczasem ona i tak została zamordowana. Nie popełni tego błędu ponownie. Zamiast tego, popełnia gorszy. Wynajmuje Reacher'a, czyli wiadomo - będą kłopoty i będzie się działo!

Jack Reacher jest włóczęgą, samotnikiem i lubi, gdy tak jest, nie ma dobrego zdania o ludziach i najchętniej cieszy się brakiem zainteresowania z ich strony. Rzadko przebywa w tym samym miejscu dwa dni z rzędu, nie nosi przy sobie żadnego bagażu poza szczoteczką do zębów w kieszeni koszuli. Minęło siedem lat od jego odejścia z wojska. Jednak to, czego nauczył się jako oficer śledczy, wciąż jest w nim aktualne i te umiejętności jak można się spodziewać - przydarzą się.

Edward Lane był pułkownikiem armii, który przeszedł na emeryturę. Postawił się na czele grupy najemników pracujących dla Wuja Sama. John Gregory jest Brytyjczykiem, byłym żołnierzem SAS i zastępcą dowódcy Lane'a. Carter Groom, Addison, Perez, Kowalski i Burke to reszta drużyny A, oprócz Grahama Taylora, byłego SAS, który był jej kierowcą tamtego dnia. Są pewni, że został zamordowany, gdy tylko pozbyli się żony i dziecka.
Knight i Clay Hobart są byłymi członkami Drużyny A. Przynajmniej do czasu jak nie wpadli w podejrzaną zasadzkę w Afryce. Dee Marie Graziano jest współczującą, pełną empatii siostrą Hobarta. Susan Jackson jest z kolei siostrą Grahama. Jest żoną Tony'ego i mają córkę Melody- pracują na ekologicznej farmie niedaleko Norwich w Anglii - jak na opowieść o Jacku Reacherze to sporo tych bohaterów, co?

Jak sam tytuł mówi, Reacher i jego nowi najlepsi przyjaciele będą musieli załatwić tego gościa w trudny sposób - czyli dostajemy wszystko, czego można oczekiwać od Jack'a Reacher'a i Lee Child'a!!! Świetna książka, polecam.

Jak na faceta, który często po prostu pilnuje swoich spraw, Jack Reacher wydaje się dość często wpadać w spore tarapaty. W tej, dziesiątej części serii pt. "Bez litości", Reacher delektuje się spokojną filiżanką kawy, siedząc przy stoliku na zewnątrz kawiarni w Nowym Jorku. Jest późno w nocy, a Reacher widzi jak pewien mężczyzna wsiada do samochodu po drugiej stronie ulicy i odjeżdża. Nie jest to nic nadzwyczajnego, ale Reacher jest facetem, który zauważa różne rzeczy. I tak, kiedy siedzi w tym samym miejscu następnej nocy i podchodzi do niego człowiek szukający informacji, Reacher jest w stanie doskonale opisać człowieka, którego widział przez chwilę, dwadzieścia cztery godziny wcześniej. To niezwykła umiejętność, ale Reacher jest mężczyzną, który również zawsze wie, która jest godzina bez noszenia zegarka.

Facet, który podchodzi do Reachera, przekonuje go, by towarzyszył mu do Dakoty, słynnego budynku mieszkalnego, w którym kiedyś mieszkał John Lennon. Gdy docierają na miejsce mężczyzna przedstawia Reachera swojemu szefowi, Edwardowi Laneowi, bardzo bogatemu człowiekowi, który kieruje firmą wynajmującą byłych żołnierzy. Lane wyjaśnia, że jego żona i pasierbica zostały porwane. Okup, milion dolarów, został pozostawiony w bagażniku samochodu, który Reacher widział, jak odjeżdżał. Lane nie martwi się aż tak bardzo o pieniądze, ale bardzo chciałby odzyskać żonę, żywą i całą.

Oczywiście Lane nie powinien angażować gliniarzy, a Reacher, jako były oficer śledczy, ma zestaw umiejętności, których nie mają inni pracownicy Lane'a. Lane przekonuje Reachera, aby wszedł do akcji i pomógł mu odzyskać żonę, oferując Reacherowi milion dolarów za udaną akcję ratunkową - oczywiście pieniądze nie mają znaczenia dla Jacka.

Jak już przyzwyczaił Lee Child i jego powieści, "Bez litości" czyta się błyskawicznie. Poza tym Child stworzył świetną mieszankę kryminału, thrillera i nutki romansu. Sporo niespodzianek utrzymywały mnie zaskoczonym przez niemal całą powieść. No ale ludzie kochani. Ten jeden oszałamiający zwrot akcji kompletnie mnie powalił. Za niego samego należy się 5/5.

Dziesiąta część serii thrillerów o Jacku Reacherze: wielkim człowieku (dosłownie i w przenośni!) z jeszcze większym poczuciem honoru, który eliminuje złoczyńców, czyniąc to skutecznie, popadając przy tym w kłopoty o których nie marzy, a które przyciąga do siebie z niesłychaną wręcz lekkością!

Uwielbiam sposób, w jaki Reacher powstrzymywał Lane'a w tej całej historii, naciskał, aby zaangażować się w ratowanie Kate i Jade. Ten człowiek nie cierpi głupców! On już ma tendencję do obserwowani i wyciągania wniosków, a jego lata w żandarmerii wojskowej dostarczyły mu bogactwa psychologicznych badań terenowych najgorszej ludzkiej natury. Reacher jest tak niesamowicie spostrzegawczy - cóż, to bez wątpienia pomaga, a jako że to fikcja literacka, każdy może wyglądać genialnie;-) Zawsze zadziwia mnie, jak bohater opowieści potrafi wziąć małą informację i rozwinąć ją w duże odpowiedzi których akurat poszukuje :D Tak, to wymaga czasu i wiele wysiłku. Samo czytanie sposobu myślenia Reachera sprawia, że zastanawiam się nad tym, jak obserwuję życie wokół samej siebie. Sprawia, że jestem bardziej świadoma swojego otoczenia. Nigdy nie będę Reacher'em, ale dzięki temu życie staje się bogatsze, moja wyobraźnia bowiem z lekkością pozwala mi wczuć się w jego położenie i na tej bazie przezywać swoje własne historie w głowie - magia literatury Lee Childa :D

Zarówno Reacher, jak i Kate chcą wykorzystać pieniądze Lane'a, aby pomóc ludziom i ich rodzinom, które zostały zniszczone przez działania Lane'a. Co za banda szumowin...Uwielbiam to, co Reacher robi złym facetom na końcu: dostają to na co zasłuzyli, a dobro triumfuje nad złem! I nie jest w tym osamotniony.... często dostaje pomoc. Żona Edwarda Lane'a została porwana, a on sam wpada w panikę. To już się kiedyś zdarzyło, każdy fan serii będzie wiedział o czym mówię. Porwano jego pierwszą żonę Anne, a nasz bohater sprowadził policję, zapłacił okup, tymczasem ona i tak została zamordowana. Nie popełni tego błędu ponownie. Zamiast tego, popełnia gorszy. Wynajmuje Reacher'a, czyli wiadomo - będą kłopoty i będzie się działo!

Jack Reacher jest włóczęgą, samotnikiem i lubi, gdy tak jest, nie ma dobrego zdania o ludziach i najchętniej cieszy się brakiem zainteresowania z ich strony. Rzadko przebywa w tym samym miejscu dwa dni z rzędu, nie nosi przy sobie żadnego bagażu poza szczoteczką do zębów w kieszeni koszuli. Minęło siedem lat od jego odejścia z wojska. Jednak to, czego nauczył się jako oficer śledczy, wciąż jest w nim aktualne i te umiejętności jak można się spodziewać - przydarzą się.

Edward Lane był pułkownikiem armii, który przeszedł na emeryturę. Postawił się na czele grupy najemników pracujących dla Wuja Sama. John Gregory jest Brytyjczykiem, byłym żołnierzem SAS i zastępcą dowódcy Lane'a. Carter Groom, Addison, Perez, Kowalski i Burke to reszta drużyny A, oprócz Grahama Taylora, byłego SAS, który był jej kierowcą tamtego dnia. Są pewni, że został zamordowany, gdy tylko pozbyli się żony i dziecka.
Knight i Clay Hobart są byłymi członkami Drużyny A. Przynajmniej do czasu jak nie wpadli w podejrzaną zasadzkę w Afryce. Dee Marie Graziano jest współczującą, pełną empatii siostrą Hobarta. Susan Jackson jest z kolei siostrą Grahama. Jest żoną Tony'ego i mają córkę Melody- pracują na ekologicznej farmie niedaleko Norwich w Anglii - jak na opowieść o Jacku Reacherze to sporo tych bohaterów, co?

Jak sam tytuł mówi, Reacher i jego nowi najlepsi przyjaciele będą musieli załatwić tego gościa w trudny sposób - czyli dostajemy wszystko, czego można oczekiwać od Jack'a Reacher'a i Lee Child'a!!! Świetna książka, polecam.

Jak na faceta, który często po prostu pilnuje swoich spraw, Jack Reacher wydaje się dość często wpadać w spore tarapaty. W tej, dziesiątej części serii pt. "Bez litości", Reacher delektuje się spokojną filiżanką kawy, siedząc przy stoliku na zewnątrz kawiarni w Nowym Jorku. Jest późno w nocy, a Reacher widzi jak pewien mężczyzna wsiada do samochodu po drugiej stronie ulicy i odjeżdża. Nie jest to nic nadzwyczajnego, ale Reacher jest facetem, który zauważa różne rzeczy. I tak, kiedy siedzi w tym samym miejscu następnej nocy i podchodzi do niego człowiek szukający informacji, Reacher jest w stanie doskonale opisać człowieka, którego widział przez chwilę, dwadzieścia cztery godziny wcześniej. To niezwykła umiejętność, ale Reacher jest mężczyzną, który również zawsze wie, która jest godzina bez noszenia zegarka.

Facet, który podchodzi do Reachera, przekonuje go, by towarzyszył mu do Dakoty, słynnego budynku mieszkalnego, w którym kiedyś mieszkał John Lennon. Gdy docierają na miejsce mężczyzna przedstawia Reachera swojemu szefowi, Edwardowi Laneowi, bardzo bogatemu człowiekowi, który kieruje firmą wynajmującą byłych żołnierzy. Lane wyjaśnia, że jego żona i pasierbica zostały porwane. Okup, milion dolarów, został pozostawiony w bagażniku samochodu, który Reacher widział, jak odjeżdżał. Lane nie martwi się aż tak bardzo o pieniądze, ale bardzo chciałby odzyskać żonę, żywą i całą.

Oczywiście Lane nie powinien angażować gliniarzy, a Reacher, jako były oficer śledczy, ma zestaw umiejętności, których nie mają inni pracownicy Lane'a. Lane przekonuje Reachera, aby wszedł do akcji i pomógł mu odzyskać żonę, oferując Reacherowi milion dolarów za udaną akcję ratunkową - oczywiście pieniądze nie mają znaczenia dla Jacka.

Jak już przyzwyczaił Lee Child i jego powieści, "Bez litości" czyta się błyskawicznie. Poza tym Child stworzył świetną mieszankę kryminału, thrillera i nutki romansu. Sporo niespodzianek utrzymywały mnie zaskoczonym przez niemal całą powieść. No ale ludzie kochani. Ten jeden oszałamiający zwrot akcji kompletnie mnie powalił. Za niego samego należy się 5/5.