Krótka historia książek zakazanych

Książka ta opowiada fascynującą historię walki z cenzurą na przestrzeni wieków, pokazując, jak książki i ich autorzy byli prześladowani ze względu na społeczne, polityczne, obyczajowe i religijne powody. Od starożytności aż do czasów współczesnych, historia ta łączy losy Owidiusza i dzieło "Szatańskie wersety", ukazując zjawisko książek palonych, zakazywanych i autocenzurowanych w różnych częściach świata, w tym w Europie, Ameryce, Chinach i krajach islamskich.

Autor książki odkrywa przed nami zaskakujące, często szokujące i niewiarygodne dzieje książek oraz ich twórców, którzy niejednokrotnie musieli mierzyć się z prześladowaniami zarówno w autorytarnych reżimach, jak i demokratycznych społeczeństwach. Do dziś w Niemczech rocznie trafia na indeks około 300 książek, a w Ameryce niektóre tytuły, jak "Harry Potter", bywają publicznie palone. Historia cenzury sięga też czasów Inkwizycji, kiedy w XII wieku świeckim zakazano nie tylko czytania Biblii, ale nawet rozmów na jej temat, uzasadniając, że nie należy "rzucać pereł przed wieprze".

Książka odsłania także przypadki, gdy sami autorzy decydowali się na zniszczenie własnych dzieł. Goethe co kilka lat spalał wszystkie swoje prace, wierząc, że nie osiągnęły one oczekiwanego poziomu. Kafka, w akcie desperacji, zażądał w testamencie spalenia swoich rękopisów, które przetrwały tylko dzięki nieposłuszeństwu wykonawcy testamentu i są dziś warte fortunę. Remarque, aby zwiększyć szanse sprzedaży swojej książki "Na Zachodzie bez zmian", stworzył legendę, że jest autentycznym pamiętnikiem żołnierza, co wymusiło na nim wydawnictwo.