Gawędziarz

Od momentu, gdy w latach sześćdziesiątych podjąłem pierwszą próbę napisania opowieści o gawędziarzach z plemienia Macziguengów, ten temat nie przestawał mnie intrygować. Podobnie jak dawna miłość, która powraca z nową siłą, te historie wciąż krążyły w mojej wyobraźni. Wielokrotnie zapisywałem swoje myśli, wypełniałem zeszyty notatkami, tylko po to, by później je niszczyć.

Książka „Gawędziarz” autorstwa Mario Vargasa Llosy jest wyjątkowym dziełem w jego dorobku. Skupia się na amazońskim plemieniu Macziguengów oraz niezwykle ważnej roli, jaką pełnili w nim gawędziarze – wędrowni opowiadacze i strażnicy tradycji, przekazujący opowieści, legendy i symbole istotne dla tej izolowanej społeczności. Powieść przybliża także losy Saula Zuratasa, przyjaciela Llosy ze studiów. Saul, z pochodzenia Żyd i etnolog, poszukując dowodów na istnienie maczigueńskich gawędziarzy, ostatecznie sam staje się jednym z nich.

Llosa wprowadza czytelników w świat szamana, znachorów i czarowników. Przeplata opowieści o księżycu, kradzieży kosmyków włosów, leczeniu ukąszeń oraz amuletach noszonych w portfelach. Książka jest pełna mitów, nadprzyrodzonych zjawisk, legend, rytuałów i magii.

„Gawędziarz” jest także częściowo autobiograficzną powieścią Llosy. Autor dzieli się swoimi doświadczeniami z wypraw do amazońskiej dżungli, wspomina przyjaciół, pracę na uniwersytecie, badania lingwistyczne oraz program telewizyjny „Wieża Babel”, podczas którego prowadził wywiady z osobistościami takimi jak Borges, Sábato i Miłosz. To opowieść o sztuce przekazywania historii.