Długie ramię Moskwy

Książka autorstwa Sławomira Cenckiewicza zagłębia się w historię wywiadu wojskowego w komunistycznej Polsce, ujawniając wpływ oraz kontrolę, jaką sprawowali nad nim Sowieci. Autor analizuje struktury, kierunki działania oraz politykę personalną tej instytucji. Opis zaczyna się od wspomnienia z 22 lipca 2006 roku, symbolicznej daty związanej z manifestem PKWN ogłoszonym w Moskwie, który formalnie zainicjował istnienie PRL. Cenckiewicz, powołany na przewodniczącego Komisji ds. Likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych, postanawia zbadać, w jaki sposób przez wiele lat w warszawskiej siedzibie przy al. Niepodległości funkcjonowała tak kluczowa instytucja podległa ZSRR.

W książce poruszono również kwestię demontażu tej postsowieckiej struktury, co miało miejsce dopiero w siedemnastym roku istnienia demokratycznej Polski. Cenckiewicz, jako historyk, z pasją podchodzi do poznania i zrozumienia złożoności tego procesu oraz przekazuje swoją wiedzę na szerszy temat związany z pamięcią historyczną i znaczeniem poprawnej interpretacji przeszłości.

Profesor Andrzej Zybertowicz w swoim komentarzu zauważa, że dzieło Cenckiewicza to ważny głos przeciwko politycznym złudzeniom, które narody czasem przyjmują z powodu braku dostępu do prawdy. Według Zybertowicza, książka ujawnia wiele mitów dotyczących PRL i III RP, na przykład mit patriotyzmu, profesjonalizmu służb wojskowych oraz antylustracji.

Cenckiewicz, urodzony w 1971 roku, to uznany historyk i autor licznych publikacji. Wśród jego prac znajdują się m.in. „Oczami bezpieki” czy „Sprawa Lecha Wałęsy”. W latach 2001-2008 pracował w Instytucie Pamięci Narodowej w Gdańsku, a od 2009 roku prowadzi wykłady na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, koncentrując się na dziejach służb specjalnych PRL.