Sławomir Cenckiewicz - sylwetka autora

Sławomir Cenckiewicz to polski historyk i publicysta, który ukończył Instytut Historii Uniwersytetu Gdańskiego. Swoje studia magisterskie zakończył w 1997 roku, pisząc pracę pod kierunkiem prof. Romana Wapińskiego na temat genezy opozycji lewicowo-liberalnej w PRL w latach 1956–1968, co przyniosło mu wyróżnienie rektora. Na tej samej uczelni, w styczniu 2003 roku, uzyskał stopień doktora na podstawie pracy dedykowanej biografii politycznej Tadeusza Katelbacha, również pod opieką prof. Wapińskiego.

W latach 2003–2006 Cenckiewicz pracował jako adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego. Równocześnie, od 2001 do 2006 roku, był związany z Oddziałowym Biurem Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, a przez kilka miesięcy 2006 roku pracował w warszawskim Biurze Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN. W lutym 2007 roku objął stanowisko naczelnika gdańskiego oddziału Biura Edukacji Publicznej IPN, które piastował do września 2008 roku.

Cenckiewicz specjalizuje się w badaniach dotyczących Ludowego Wojska Polskiego, komunistycznych służb tajnych oraz polskiej emigracji politycznej i Polonii amerykańskiej. Prowadził badania w Wielkiej Brytanii i USA, a dwukrotnie był stypendystą Polonia Aid Foundation Trust w Londynie – w 2000 i 2004 roku. Uzyskał także grant od Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku oraz stypendium Free Speech Foundation w Chicago w latach 2005–2007. Jako sekretarz redakcji rocznika "Niepodległość" (w latach 2003–2005) oraz członek Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią, przyczynił się do rozwoju badań nad polską historią.

Jest autorem około 200 publikacji naukowych, w tym wielu książek, jak na przykład "Oczami bezpieki" oraz "Tadeusz Katelbach (1897–1977). Biografia polityczna", za którą otrzymał Nagrodę im. Jerzego Łojka w 2006 roku. Inne istotne dzieła to "SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii" oraz "Długie ramię Moskwy", które przyniosły mu rozgłos i uznanie.

Cenckiewicz miał także udział w działalności administracyjnej. W lipcu 2006 roku Radosław Sikorski, ówczesny minister obrony narodowej, mianował go przewodniczącym Komisji ds. Likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych, a funkcję tę pełnił do października tego samego roku. W 2016 roku Antony Macierewicz mianował go dyrektorem CAW i pełnomocnikiem MON ds. Reformy Archiwów Państwowych. Stał się również dyrektorem Wojskowego Biura Historycznego w czerwcu 2016 roku.

Otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi przyznany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Został członkiem Kolegium IPN decyzją Sejmu RP w czerwcu 2016 roku i szybko awansował na wiceprzewodniczącego, co potwierdziły wybory w 2017 i 2018 roku.