29 Dywizja Grenadierów SS „Kaminski”

Brygada pod dowództwem generała Kaminskiego, znana również jako Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa (RONA) i 29. Dywizja Grenadierów SS, odgrywa szczególną rolę wśród formacji kolaboracyjnych, które powstały na terenach Związku Radzieckiego okupowanych przez nazistów. Nie działała jako jednostka dla celów propagandowych, lecz jako realna siła bojowa, czasem skutecznie walcząca z sowieckimi partyzantami i działaczami podziemia. Te osiągnięcia pozwoliły dowództwu SS w III Rzeszy nadać Bronisławowi Kaminskiemu stopień Waffen-Brigadeführera der SS i przyznać mu szeroką autonomię.

Mimo że oddziały RONA nie wytrzymały ofensywy Armii Czerwonej w 1943 roku, niemieckie władze wojskowe zdecydowały się na ewakuację brygady na Białoruś. Tam żołnierze Kaminskiego musieli udowodnić, że są jedną z najskuteczniejszych jednostek kolaboracyjnych w walce przeciwko partyzantom. Sukcesy militarne tej formacji sprawiły, że dołączono ją do Waffen-SS, tworząc tym samym pierwszą rosyjską dywizję "Czarnego Zakonu".

Autorzy książki, Iwan Kowtun i Dmitrij Żukow, koncentrują się na dwóch kluczowych kwestiach. Po pierwsze, istnieje już wiele publikacji na temat Brygady Kaminskiego, jednak po drugie, niewiele z nich oferuje pełne, obiektywne i dokładne analizy dostępnych źródeł. Ich celem było maksymalnie obiektywne zrekonstruowanie historii powstawania i działalności RONA. Rozpoczynają od utworzenia pododdziałów Volkswehr, znanych jako "milicja ludowa", w gminie łokockiej, kończąc na udziale pułku 29. Dywizji Grenadierów SS w tłumieniu Powstania Warszawskiego.

Kowtun i Żukow są rosyjskimi historykami, którzy od ponad piętnastu lat badają zagadnienia związane z drugą wojną światową. Ich bogata bibliografia obejmuje wiele książek i artykułów poświęconych różnym aspektom rosyjskiej kolaboracji z Niemcami na terenach okupowanych ZSRR i Europy Wschodniej. W pracy badawczej wykorzystują szeroki wachlarz źródeł, w tym niejednokrotnie wcześniej nieznane dokumenty z rosyjskich archiwów.