Wszystkie ptaki, co we mnie…

Przedstawiamy wyjątkową antologię poezji łotewskiej, którą z pasją i starannością wybrała oraz przetłumaczyła Olga Wiewióra. Zbiór ten obejmuje twórczość jedenastu znakomitych poetów różnych generacji. Znajdziemy tu utwory takich autorów jak Knuts Skujenieks, Janis Rokpelnis, Leons Briedis, Mara Zalite, Edvins Raups, Karlis Verdinš, Ingmara Balode, Juris Kronbergs, Uldis Berzinš, Inese Zandre oraz Liana Langa.

Poezja łotewska, choć osadzona w specyficznym kontekście kulturowym, może zafascynować polskich czytelników, w dużej mierze dzięki uniwersalnym tematom poruszanym przez autorów. Wielu z nich odzwierciedla losy charakterystyczne dla krajów Europy Środkowej, obejmujące narodziny na gruzach dawnych imperiów, krótkie okresy niepodległości, a następnie dramatyczne doświadczenia związane z totalitarnym uciskiem, aż po odzyskanie suwerenności. Tę historię dzielą zarówno państwa bloku socjalistycznego, jak i te należące do Związku Sowieckiego.

Starsze pokolenie łotewskich poetów charakteryzuje szczególna ostrożność i subtelność w podejściu do tworzenia wierszy. Często posługują się językiem ezopowym, wprowadzając do swoich utworów elementy zwątpienia, które głęboko rezonują z szeroką literaturą Europy Wschodniej. Jak zauważa Andrzej Niewiadomski, ich słowa często naznaczone są skutkami relatywizmu i fałszu języka totalitaryzmu, co wymusza na odbiorcy szczególną uwagę i analizę ich prawdziwego znaczenia.