Wprowadzenie do mediologii

Książka Régisa Debraya stanowi pionierskie opracowanie w zakresie mediologii, nowo powstającej dziedziny badań nad szeroko rozumianymi przekaźnikami. W kontekście współczesnej humanistyki wyróżnia się swoim transdyscyplinarnym podejściem, zagłębiając się w kulturowe ślady i pamięć zbiorową od czasów najdawniejszych po współczesność. Analizuje ona zarówno media archeologiczne, jak i filozofię, od początków pisma po współczesny internet, badając symboliczne konsekwencje innowacji technicznych oraz kulturowe uwarunkowania technologicznych przełomów.

Mediologia skupia się na wzajemnych oddziaływaniach techniki i kultury, zarówno przeszłych, jak i obecnych, starając się pogodzić te tradycyjnie przeciwstawiane dziedziny. Nie jest to socjologia mediów, mimo że bywa z nią mylona, gdyż nie bada komunikacji per se, lecz przekazy kulturowe i przenoszenie informacji w czasie za pośrednictwem struktur instytucjonalnych, takich jak kościoły, szkoły, muzea czy biblioteki. Kluczowe jest tutaj pojęcie transmisji, które odnosi się do długotrwałych procesów kulturowych. Przekazy kulturowe mają wymiar historyczny i wspólnotowy, odbywając się w porządku diachronicznym, w odróżnieniu od synchronicznego wymiaru komunikacji. Jest to zatem rodzaj kulturowej antropologii, badającej warunki koegzystencji różnych kultur w czasach globalnej uniformizacji sieci informatycznych.

Praca ta pozostaje przystępna i inspirująca, napisana językiem prostym, acz błyskotliwym, stanowiąc cenne źródło wiedzy zarówno dla studentów, jak i każdego, kto interesuje się współczesnymi procesami cywilizacyjnymi i towarzyszącymi im dyskusjami.