The Lies We Steal. Hollow Boys. Tom 1

Powiem tak: aktualnie rzadko zdarzy mi się skończyć książkę tego samego dnia, co ją zaczęłam. I właśnie tak się stało w przypadku „The lies we steal”. Wiedziałam, że nie zasnę dopóki jej nie skończę 🔥

Od samego początku spodobała mi się kreacja bohaterów. Główna bohaterka wypada bardzo autentycznie w porównaniu do postaci z innych książek podobnych gatunkowo. Czujemy jej strach, dyskomfort i zagubienie. Świetnie autorka przedstawiała jej paranoiczny lęk o własne życie. Jednak ma ona również pazur i potrafi nim nieźle zadrapać.

Główny bohater w to chmura burzowa. Piękny, ale jego wyładowanie zaboli mocno. Potwornie skrzywdzony w środku. Nie ma w życiu nikogo oprócz nich. Trzech równie złamanych i pokręconych kolesi. To kolejna z tych książek, w których udowodnione zostaje, że rodzina to nie więzy krwi.

„The lies we steal” to nie tylko dark romans. To książka opowiadająca o żałobie, traumie i drugim dnie życia bogaczy. Z pozoru wszystko jest pięknie i kolorowo, a w środku wszystko gnije.

Jest to również książka o pięknie męskiej przyjaźni, która jest jedynym światełkiem w tunelu w tym popapranym świecie. Każdy z nich ma swoje grzechy i demony, ale razem stanowią siłę nie do pokonania.

Gdybym miała porównać tę książkę do jakiejś innej to najbardziej przypomina mi ona vibem Devil’s Night. Mają bardzo zbliżone motywy, ale według mnie tutaj emocje grają większą rolę niż sam romans.

Briar i Alistair nie zostaną moją ulubioną parą, ale bardzo przyjemnie obserwowało się ich historię. Było napięcie, były emocje i była świetna zabawa. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów, bo myślę, że będą jeszcze lepsze. Reszta chłopaków z paczki zainteresowała mnie znacznie bardziej, ale to właśnie tomu o Thatcherze nie mogę doczekać się najbardziej 🥵 To taki Damon Torrance v2 (teraz chyba już wiecie dlaczego on spodobał mi się najbardziej 😆)

Oby kolejny tom wyszedł szybko 🤞🏻