Czarna seria. Księżniczka z lodu.

Po skończeniu wspaniałej trylogii Stiega Larssona, naturalną koleją rzeczy jest polowanie na kolejnych szwedzkich autorów piszących powieści kryminalne i tak się złożyło, że Camilla Läckberg była następna na liście - przynajmniej w mojej miejskiej bibliotece.

To co najbardziej rzuciło mi się w oczy jako podobieństwo do książki Stiega Larssona, jest to, jak pisarka opisała relacje rodzinne i tło głównego bohatera w taki sposób, że te informacje byłyby / mogłyby być związane z tym, co nadchodzi lub dzieje się w następnej książce. Jest to być może patent na to, aby główny bohater był bardziej osobisty i bardziej znany czytelnikom.

Bohaterką “Księżniczki z lodu” jest pisarka Erika Falck, która przypadkiem natknęła się na paskudne morderstwo w swoim sennym, rodzinnym miasteczku Fjällbacka w Szwecji. Ofiarą jest jej własna przyjaciółka z dzieciństwa Alexandra Wijkner - z którą straciła kontakt lata temu, gdy rodzina Alex przeniosła się do Göteborga, dużego miasta w Szwecji.

Erika, która zazwyczaj mieszkała w Sztokholmie, przyjechała do Fjällbacki, aby zająć się domem i nieruchomościami swoich rodziców, którzy nie tak dawno temu zginęli w wypadku samochodowym. Poza tym próbowała znaleźć pocieszenie, zagłębiając się w środowisko swojego dzieciństwa. W wieku trzydziestu pięciu lat jest singielką i pisarką, która napisała kilka biografii, choć jej najnowsza książka stanowi wyzwanie. Cieszy się z powrotu do miasta, w którym się wychowała, i prawie nie tęskni za swoim sztokholmskim mieszkaniem.

W pobliżu mieszka młodsza siostra Eriki, Anna. Jest ona żoną nadużywającego i kontrolującego mężczyzny i ma dwoje małych dzieci. Mąż Anny, Lucas, chce sprzedać rodzinny dom, a Anna potulnie idzie mu na rękę. Erika jest zdecydowanie przeciwna sprzedaży domu rodziców. Z domem tym wiąże się wiele szczęśliwych wspomnień, nie mówiąc już o tym, że jest on bardzo cenny i ma wspaniały widok na morze i okoliczne wyspy.

To był tylko przypadek, że Alexandra została znaleziona martwa w zamarzniętej wannie z oboma nadgarstkami podciętymi podczas pobytu Eriki w tym mieście. Rodzice Alex - którzy nie chcieli uwierzyć, że własna córka odebrała sobie życie - błagali Erikę o napisanie pamiętnika o Alexandrze i niechcący "sprowokowali" ją do znalezienia czegoś więcej na temat jej śmierci.

To, co Erika znalazła - wśród gruzów wspomnień z dzieciństwa i miejskich plotek - było czystą tajemnicą przeszłości. Wszystko sprowadzało się do tego, dlaczego rodzina Alexandry przeniosła się tak nagle do Göteborga, i dlaczego zerwała z nią dziecięcą przyjaźń. Gdy rozpoczyna się śledztwo w sprawie samobójstwa Alex, Erika spotyka się ponownie z innym przyjacielem z dzieciństwa, Patrikiem Hedströmem. Patrik jest teraz policjantem i niedawno się rozwiódł. Dwoje bohaterów natychmiast się do siebie zbliża, ale dla Patrika dawny pociąg został ponownie rozpalony - Erika była jego pierwszą miłością.

Ogólnie rzecz biorąc, książka była dobrą lekturą. Nakarmiła mnie całą dawką emocji i thrillera, jaką muszę znaleźć w książce - zwłaszcza po przeczytaniu twórczości Larssona. Jednak - tak, jest jakieś jednak - tajemnica po rozwikłaniu nie była już tak pociągająca. Wydaje mi się, że Larsson był o wiele lepszy w tworzeniu wszystkich skomplikowanych sytuacji z wielkimi znakami zapytania przy każdej postaci, którą umieścił w książce, niż Läckberg. Ale kim ja jestem, żeby oceniać, skoro to dopiero pierwsza książka. Druga książka z serii - "Kaznodzieja" zdobyła nagrodę dla najlepszej szwedzkiej powieści kryminalnej roku w 2004 roku, więc mogę powiedzieć, że nie mogę się doczekać przeczytania drugiej książki.

Księżniczka z lodu to moja pierwsza książka Camilli. Wciągająca, pięknie opowiedziana historią. Polecam.

Światło i cień...

Erika Falck wróciła do rodzinnego miasteczka Fjällbacka, by uporządkować rzeczy po zmarłych niedawno rodzicach. Wkrótce jednak trafia w sam środek śledztwa w sprawie śmierci swojej przyjaciółki z dzieciństwa Alex, znalezionej zamarzniętej w wannie z podciętymi nadgarstkami. Początkowo wygląda to na samobójstwo, ale szybko staje się jasne, że została zamordowana. Alex i Erika były bardzo zżyte jako dzieci, ale rozeszły się jak to dzieci mają w zwyczaju, a potem Alex i jej rodzice opuścili miasto. Erika czuje się więc osobiście zaangażowana, chcąc dowiedzieć się, co stało się z jej przyjaciółką z dzieciństwa w ciągu tych kilku lat i kto miałby powód, by ją zabić. Detektyw prowadzący sprawę, Patrik Hedström, to kolejny przyjaciel z dzieciństwa, ale kiedy spotykają się z Eriką ponownie po tylu latach, ich relacja szybko staje się czymś więcej niż przyjaźnią.

“Księżniczka z lodu” to pierwsza książka z serii o Patriku Hedströmie i Erice Falck. Wcześniej czytałam późniejszą, “Ofiarę losu”, i bardzo mi się podobała, więc chciałam wrócić i przeczytać książki w kolejności. Dość często pierwsza książka w serii może rozczarować, ponieważ tak wiele czasu trzeba poświęcić na rozwój postaci, a autorzy potrzebują czasem kilku książek, aby naprawdę wejść w swoje tempo. Jednak w tym przypadku w ogóle tego nie odczułam - to doskonały debiut, z mocną fabułą i dwójką głównych bohaterów, którzy bardzo szybko stają się osobami, które czytelnik może polubić i na których mu zależy.

Nowo odnalezione uczucia Patrika i Eriki do siebie są pięknie “rozwijane”. Jest w tym wystarczająco dużo humoru, by nie było to ckliwe, a Läckberg sprawia, że cały element romansowy jest dość prosty - nie ma zgorzkniałego, mściwego byłego partnera, nie ma nieporozumień itp. Całość wypada bardzo naturalnie i realistycznie, a ponieważ obie postacie są silne i atrakcyjne, ma się wrażenie, że ten związek będzie trwały. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki punkt widzenia zmienia się między nimi, dzięki czemu jesteśmy w stanie zobaczyć, co każde z nich myśli.

Wątek dotyczący przyczyn morderstwa Alex jest dość mroczny, a do tego dochodzi pomniejszy wątek dotyczący siostry Eriki, która jest w toksycznym małżeństwie, więc “atrakcji” w tej historii nie brakuje. Mimo że Erika trochę nieoficjalnie poszpera, większość śledztwa toczy się jak policyjna procedura. Fjällbacka to maleńka miejscowość, więc policjanci nie są przyzwyczajeni do zajmowania się morderstwami, a poza Patrikiem większość z nich wolałaby, żeby ich rutyna nie została zakłócona. Patrik przejmuje więc sprawę, a my widzimy go jako oddanego sprawie funkcjonariusza, bez żadnych uciążliwych skłonności do manewrowania.

Nic dziwnego, że Läckberg sprzedała miliony książek. Jeśli lubicie książki z silnym naciskiem na dynamikę międzyludzką, psychologiczny dreszczyk emocji i dobrą równowagę między światłem a mrokiem, to ta książka wam się spodoba. Jestem obecnie zakochana w skandynawskich kryminałach, a ta książka mnie nie zawiodła. Dobrze napisana, z dwoma sympatycznymi postaciami pierwszoplanowymi i świetną mieszanką światła i cienia w fabule, ta książka sprawiła, że z niecierpliwością czekam na nadrobienie zaległości w pozostałych częściach serii.