Sookie Stackhouse. Tom 11. Martwy wróg

Sookie Stackhouse, nieustannie otoczona problemami, pewnego dnia jest świadkiem podpalenia baru Merlotte'a, gdzie pracuje. Chociaż powszechnie uważa się, że to dzieło lokalnych przeciwników zmiennokształtnych, Sookie podejrzewa, że sprawa jest bardziej skomplikowana. Jednocześnie, jej partner Eric Northman oraz jego protegé Pam, planują coś tajemniczego i z wszelką cenę starają się utrzymać Sookie z dala od tej wiedzy. Ostatecznie odkrywa ona, że prawda jest o wiele bardziej niebezpieczna, niż mogła sobie wyobrazić.

Rozpoczynając swoją opowieść, Sookie wspomina o poddaszu, które stało zamknięte aż do śmierci jej babci. Po tym wydarzeniu, zdecydowała się ono otworzyć w poszukiwaniu sukni ślubnej, by spełnić swój niecodzienny pomysł – pochowania babci w tym stroju. Jednakże przerażona wspomnieniami, uciekła z tego miejsca, nie zamykając nawet za sobą drzwi. Teraz, dwa lata od tragicznych wydarzeń, odważyła się ponownie wejść na to nawiedzone poddasze. Skrzypiące zawiasy drzwi i deski podłogowe protestują pod stopami, a otoczenie wypełnia zatęchły zapach dawno zapomnianych przedmiotów.

Rodzina Stackhouse'ów rozrosła się wraz z dodaniem drugiego piętra do domu przed dekadami, ale część nieużywanej przestrzeni przekształcono w miejsce przechowywania. Mimo że poddasze było zamknięte na klucz od czasu, gdy z bratem Jasonem zamieszkali z dziadkami po śmierci rodziców, teraz klucz jest już własnością Sookie. Należy on tylko trzem żyjącym członkom rodziny: Sookie, Jasonowi oraz młodemu Hunterowi, synowi zmarłej kuzynki Hadley.

Towarzyszą jej kuzyn Claude i stryjeczny dziadek Dermot, którzy wraz z Sookie planują uprzątnąć poddasze. Mimo chęci wycofania się, obaj mężczyźni – będący w dużej części wróżkami, a co za tym idzie, obdarzeni ponadnaturalną urodą i niezmiennym młodzieńczym wyglądem – zgadzają się pomóc. Lecz czas ucieka, a temperatura na dworze coraz bardziej zniechęca ich do pracy. Claude, który w sposób niekonwencjonalny podchodzi do problemów, sugeruje nawet spalenie całego dobytku, co Sookie zdecydowanie odrzuca.

Podczas gdy Dermot i Claude wspierają Sookie z frontowego ganku po trudach wynoszenia ciężkich przedmiotów, w głowie bohaterki rodzi się refleksja o historiach skrywanych przez przedmioty stłoczone na poddaszu. Zamierza dać każdemu z nich drugą szansę, chcąc uszanować zamiary przodków, którzy przechowywali je przez długie lata.