Sonny Boy

Al Pacino, wychowany w Południowym Bronksie, zyskał sławę w świecie filmowym w sposób porównywalny do eksplozji supernowej. Od czasów Marlona Brando i Jamesa Deana, jego wejście do kultury było jednym z najbardziej dynamicznych. Począwszy od swojej pierwszej znaczącej roli w filmie "Narkomani" z 1971 roku, Pacino do 1975 roku stał się ikoną dzięki występom w takich produkcjach jak dwie części "Ojca chrzestnego", "Serpico" oraz "Pieskie popołudnie", które odniosły nie tylko komercyjny sukces, ale także pozostawiły niezatarte ślady w historii kinematografii.

W wieku ponad trzydziestu lat, Pacino miał za sobą bogate życiowe doświadczenia. Jego kariera od zawsze była związana z awangardowym teatrem oraz artystyczną bohemą Nowego Jorku. Dorastając pod opieką emocjonalnie niestabilnej matki i dziadków, Pacino od najmłodszych lat uczył się życiowych prawd na ulicach swojego rodzinnego Bronksu. Odkrycie jego talentu przez nauczycielkę, która zachęciła go do aplikowania do prestiżowego Liceum Sztuk Performatywnych, zmieniło jego życie na zawsze. Aktorstwo stało się dla niego nie tylko zawodem, ale i powołaniem, w którym znalazł swoją tożsamość i przynależność.

"Sonny Boy" to osobista opowieść o aktorze, który jest gotów dzielić się swoimi doświadczeniami bez obaw i tajemnic, oferując czytelnikom wgląd w świat pełen pasji, wyzwań i triumfów.