Prosta

Uta Przyboś jawi się jako niezwykła postać na tle polskiej poezji. Od samego początku jej literackiej drogi, była już zanurzona w świat literatury dzięki swojej rodzinie. Ojciec, wybitny reprezentant awangardy, współtworzył z nią wierszyki, które były niejako dialogiem pomiędzy dorosłym językiem poetyckim, a dziecięcą, pełną świeżości mową. Ta współpraca sprawiła, że zderzały się ze sobą różne formy postrzegania świata, co zaowocowało unikalnymi wspólnymi wizjami. Obserwując dzisiejszą twórczość Uty Przyboś, trudno nie dostrzec wpływu jej wczesnych doświadczeń. W swoich utworach poetka umiejętnie łączy inspiracje czerpane od ojca z własnymi poszukiwaniami artystycznego wyrazu. Tworzy ona swoisty dialog z awangardowymi tradycjami, jednocześnie starając się je przekraczać. Te dwa wymiary jej twórczości harmonijnie współistnieją, świadcząc o jej literackim sukcesie.