Po życiu

W powieści wprowadzenie do fabuły jest niecodzienne – opowieść zaczyna się od śmierci narratora. W środku hałasu dzwoniących telefonów i chaosu prób ratunkowych, pomoc medyczna dociera, niestety, zbyt późno. Jacques Lormeau, 34-letni sklepikarz z przymusu i niespełniony artysta z serca, zostaje nagle wyrwany z ramion swojej młodej kochanki, z którą spędza ostatnie chwile pod oknem żony. Patrząc na życie z perspektywy ducha, Jacques żongluje wspomnieniami i aktualnymi wydarzeniami, zastanawiając się, czy wieczność nie okaże się monotonna.

Na Ziemi rozgrywa się komedia pełna nieporozumień i nietaktów. Miasteczko wrze od plotek, żona i siostra Jacquesa publikują w lokalnej gazecie sprzeczne nekrologi. Ekscentryczna staruszka, panna Toussaint, stara się z pełnym poświęceniem przeprowadzić Jacquesa na drugą stronę za pomocą buddyjskich medytacji. Napięcia rodzinne osiągają punk kulminacyjny podczas odczytywania testamentu, grożąc nieodwracalnym rozłamem. Pogrzeb przeistacza się w farsę, gdy ksiądz odprawia mszę za inną osobę zmarłą – Marguerite Chevillat – co wywołuje śmiech wśród żałobników.