Piszą, więc żyją. Pierwszych sto dni wojny

Nie jestem pewien, czy obecnie w Ukrainie jest ktoś, kto może zasnąć bez problemu i na czas. Osobiście mam z tym trudność. Często budzę się w środku nocy, by sprawdzić najnowsze wiadomości, a zaraz po przebudzeniu czytam aktualne informacje od agencji prasowych. Niestety, nowiny stają się coraz bardziej niepokojące.

Praca w takich warunkach jest niemal niemożliwa. Trudno się skupić, gdy każda nowa wiadomość zwiększa tylko poczucie niepokoju, a jednocześnie trudno się od nich oderwać i nie sprawdzać ich co kilka minut. Próby relaksu w otoczeniu przyrody, na stokach narciarskich czy nawet przy alkoholu nie przynoszą ukojenia. Lęk przenika każdy aspekt codzienności, całkowicie podporządkowując sobie życie.

Zdarza się, że ludzie teraz mówią i piszą: "Masz dobrze, jesteś w Użhorodzie, więc nie masz się czym przejmować." W pewnym sensie to prawda, ponieważ Użhorod leży na tyle daleko od rosyjskiej granicy, że bezpośredni atak tej nocy wydaje się mało prawdopodobny.