Ostatni mazur

Andrew Tarnowski w swoim dziele "Ostatni Mazur" w pewien sposób nawiązuje do twórczości Mickiewicza, ukazując zmierzch pewnej ery, podobnie jak "Pan Tadeusz". Poprzez historię polskiej arystokracji z okresu przedwojennego, Tarnowski przedstawia dzieje swojej rodziny oraz powiązanych z nią rodów w XX wieku. Jego opowieść składa się z tęsknych wspomnień dziecięcych, przekazów ustnych sięgających w głąb przeszłości, a także rodzinnej korespondencji. Kreowany obraz daleki jest od ideału, ujawniając skryte pod płaszczykiem miłości rodzinnej surowe emocje, zdrady i rozpad więzi. Tarnowski nie upiększa postaci ani nie usprawiedliwia ich działań, skupiając się na szczerości, nawet jeśli prawda jest bolesna i niewygodna. Opisuje rodzinne dramaty oraz burzliwą historię na tle światowych zawirowań. Podczas II wojny światowej członkowie jego rodu zostali rozproszeni po całym świecie: niektórzy znaleźli schronienie w Rumunii i Jugosławii, inni przeżyli te trudne czasy we Francji, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii, gdzie ostatecznie osiedlili się Tarnowscy.