Złodzieje bzu

Rozciągająca się od wschodnich do zachodnich rubieży, pod wiecznie obecnym cieniem gałęzi czarnego bzu, ta historia pełna jest miłości, zła, przebaczenia i zawiści. Czy istnieje sposób, by pisać o trudnych momentach w polskiej historii z lekkością charakterystyczną dla stylu Hrabala? Z humorem pełnym ironii, przenikliwą obserwacją rzeczywistości oraz z przewrotną niewinnością? W tej narracji, przypominającej opowieść-balladę z kresowym akcentem, osobiste losy splatają się z wielkimi wydarzeniami historycznymi. Te ostatnie stanowią jednak jedynie tło, subtelnie oddziałując na życie bohaterów – od przedwojennego krajobrazu Małopolski Wschodniej i widma brutalnych rzezi, przez dramat przesiedlenia na nieznane Ziemie Odzyskane, po czasy komunizmu i okres transformacji. Opowieść o Antku Baryckim nie jest bohaterską epopeją. Nie ma w niej miejsca na patos czy wzniosłość. To półświadoma walka o przetrwanie, próba adaptacji do nowego życia, dokądkolwiek los nie zawiedzie, opisana wartkim, ale ciętym humorem. To historia awansu społecznego, przechodzenia od statusu prostego wieśniaka do inteligenta, od zagorzałego komunisty do... być może znów kogoś innego? Dla tych, którzy w obliczu historycznych wyzwań szukają nowych perspektyw oraz wartościowej literatury, ta książka okaże się znakomitym wyborem.