W ukryciu

Moim zdaniem Nora Roberts jest jedną z najbardziej niedocenionych autorek w historii. Jest niesamowicie popularna, niemniej jej powieści często funkcjonują w umysłach ludzi jako literatura z gatunku bezmyślnych lektur plażowych, idealnych dla relaksu, bez większej wartości intelektualnej czy edukacyjnej.

W jej prozie, charakterystykach i opisach jest głębia, która jest pomijana przez tych, którzy umniejszają jej powieści, zamykając ją w pudełeczku ckliwych romansideł. Tymczasem moja opinia o jej twórczości jest zgoła inna, nigdy nie natknąłem się na inną autorkę, która potrafiłaby sprawić, że tak głęboko przejmowałbym się losem swoich bohaterów, tak głęboko odczuwając w trakcie lektury ich radości i smutki. Może to kwestia inteligencji emocjonalnej?

"W ukryciu" to powieść, która porusza temat, który niestety spowszechniał w naszym współczesnym świecie: masowe strzelaniny. Akcja powieści zaczyna się właśnie od takiej strzelaniny. Czytelnik śledzi losy ocalałych, którzy próbują poskładać swoje życie na nowo. Nigdy nie można przejść do porządku dziennego nad taką tragedią, ale można iść naprzód i to właśnie robi jeden z naszych głównych bohaterów. Po strzelaninie w centrum handlowym, która rozrywa jego życie na strzępy bohater postanawia zostać policjantem w nadziei, że pomoże zapobiec podobnym wydarzeniom w przyszłości. Inna postać poświęca swoje życie sztuce jako sposób na odgrodzenie się od przeszłości, jako próbę zapomnienia i lekarstwo na traumę, której doświadczyła. Kiedy ktoś zaczyna poszukiwać ocalałych ze strzelaniny ta dwójka zbliża się do siebie. I pośród tej na nowo otwartej rany następuje uzdrowienie i miłość bo to przecież nadal jest romans;-)

Już na początkowym etapie czytania tej książki doświadczyłam silnego autowzburzenia, fali emocji: opisy strzelaniny, ofiar i ocalałych były tak realistyczne, że słyszałem odgłosy kul i przerażone krzyki ludzi w centrum handlowym. Czułem się tak, jakbym tam był! Podczas gdy boli mnie serce za każdym razem, gdy słyszę o strzelaninie w wiadomościach, żadna inna relacja nigdy nie wessała mnie w sam środek opisywanych wydarzeń bólu i strachu, tak jak zrobiła to Nora poprzez swoje pisanie. Byłem w podziwie dla jej umiejętności, nawet gdy czytałem z przerażeniem. Ale najtrudniej było czytać historie tych, którzy przeżyli próbując dowiedzieć się to charakterystyczne, że człowiek myśli, ze podobne sytuacje go nie dotyczą, ale czytając o nich w książce jest w stanie postawić się na miejscu . Na szczęście nasi główni bohaterowie mieli rodzinę i przyjaciół, którzy podnosili ich na duchu i pomagali im w odbudowie, nie życzę nikomu aby przeszedł przez podobne zdarzenia, jednak obecność bliskich w podobnych chwilach zawsze wydaje się pożądana, niniejsza powieść doskonale to obrazuje.

Gdybym mógł dałbym więcej niż 5 gwiazdek.

Moim zdaniem Nora Roberts jest jedną z najbardziej niedocenionych autorek w historii. Jest niesamowicie popularna, niemniej jej powieści często funkcjonują w umysłach ludzi jako literatura z gatunku bezmyślnych lektur plażowych, idealnych dla relaksu, bez większej wartości intelektualnej czy edukacyjnej.

W jej prozie, charakterystykach i opisach jest głębia, która jest pomijana przez tych, którzy umniejszają jej powieści, zamykając ją w pudełeczku ckliwych romansideł. Tymczasem moja opinia o jej twórczości jest zgoła inna, nigdy nie natknąłem się na inną autorkę, która potrafiłaby sprawić, że tak głęboko przejmowałbym się losem swoich bohaterów, tak głęboko odczuwając w trakcie lektury ich radości i smutki. Może to kwestia inteligencji emocjonalnej?

"W ukryciu" to powieść, która porusza temat, który niestety spowszechniał w naszym współczesnym świecie: masowe strzelaniny. Akcja powieści zaczyna się właśnie od takiej strzelaniny. Czytelnik śledzi losy ocalałych, którzy próbują poskładać swoje życie na nowo. Nigdy nie można przejść do porządku dziennego nad taką tragedią, ale można iść naprzód i to właśnie robi jeden z naszych głównych bohaterów. Po strzelaninie w centrum handlowym, która rozrywa jego życie na strzępy bohater postanawia zostać policjantem w nadziei, że pomoże zapobiec podobnym wydarzeniom w przyszłości. Inna postać poświęca swoje życie sztuce jako sposób na odgrodzenie się od przeszłości, jako próbę zapomnienia i lekarstwo na traumę, której doświadczyła. Kiedy ktoś zaczyna poszukiwać ocalałych ze strzelaniny ta dwójka zbliża się do siebie. I pośród tej na nowo otwartej rany następuje uzdrowienie i miłość bo to przecież nadal jest romans;-)

Już na początkowym etapie czytania tej książki doświadczyłam silnego autowzburzenia, fali emocji: opisy strzelaniny, ofiar i ocalałych były tak realistyczne, że słyszałem odgłosy kul i przerażone krzyki ludzi w centrum handlowym. Czułem się tak, jakbym tam był! Podczas gdy boli mnie serce za każdym razem, gdy słyszę o strzelaninie w wiadomościach, żadna inna relacja nigdy nie wessała mnie w sam środek opisywanych wydarzeń bólu i strachu, tak jak zrobiła to Nora poprzez swoje pisanie. Byłem w podziwie dla jej umiejętności, nawet gdy czytałem z przerażeniem. Ale najtrudniej było czytać historie tych, którzy przeżyli próbując dowiedzieć się to charakterystyczne, że człowiek myśli, ze podobne sytuacje go nie dotyczą, ale czytając o nich w książce jest w stanie postawić się na miejscu . Na szczęście nasi główni bohaterowie mieli rodzinę i przyjaciół, którzy podnosili ich na duchu i pomagali im w odbudowie, nie życzę nikomu aby przeszedł przez podobne zdarzenia, jednak obecność bliskich w podobnych chwilach zawsze wydaje się pożądana, niniejsza powieść doskonale to obrazuje.

Gdybym mógł dałbym więcej niż 5 gwiazdek.

Nora Roberts fachowo tworzy realistyczną historię, w której życie dwojga nastolatków zmienia się na zawsze w ciągu zaledwie ośmiu krótkich minut. "W ukryciu" to historia wstrząsająca, ukazująca brutalną zbrodnię, bogata w ciekawe osobowości, budząca też zupełnie ambiwalentne uczucia. Psychologiczna i intrygująca fabuła natychmiast przykuwa uwagę od pierwszej do ostatniej strony.
Simone i Reed są ludźmi, którzy przeżyli wielką tragedię... Po latach gdy są już dorośli robią kariery - ona jest artystką, on natomiast policyjnym detektywem. Ale los dobry czy zły, potrafi dać o sobie znać i rzucić wyzwanie ludziom, którzy tęsknią do spokoju, a może jednak pragną skrycie czegoś więcej? Tymczasem Ci, którzy przeżyli strzelaninę w centrum handlowym DownEast Mall znów stają się celem ataków i zostają zabijani.... przewrotny ten los! Reed uważa, że ich śmierć ma związek z masakrą w centrum handlowym, jednak inni się z tym nie zgadzają. Kiedy zostaje ranny ludzie zaczynają zwracać uwagę na to co mówił wcześniej, dawać wiarę jego przypuszczeniom.... Mając czas wolny na leczenie wraca w swoje dziecięce stronnym gdzie angażuje się w związek z Simone. Brzmi kusząco, co?
Romantyczny związek między Reedem i Simone pojawia się dopiero pod koniec opowieści - trzynaście lat po strzelaninie w centrum handlowym. Czyli dostajemy romans dla cierpliwych;-)

Przedstawiona historia pokazuje nam jak różni ludzie radzą sobie z tym samym wydarzeniem i jego następstwami. Niektórzy decydują się przyjąć to wydarzenie za fakt ze swojej przeszłości, pójść dalej i rozwijać się mimo wszystko, pozwalając mu się doskonalić by być lepszym, znaleźć odpowiedzi, szukać sprawiedliwości... Inni chowają głowę w piasek, odmawiając przyznania się do tego, że to się w ogóle stało, zrażając do siebie tych, którzy ich kochają, bowiem frustracji nie da się zakopać w sobie: ona się wyleje z nas, najczęściej w chwilach wielkiego wzburzenia, gniewu gdy ludzie zwykle mówią wszystko co maja w głowie: w psychologii określa się to jako taktykę zbierania znaczków, polecam zapoznać się z tematem wszystkim ciekawskim! Nie zapominajmy o czarnym charakterze. W przeciwieństwie do większości powieści Nory gdzie czarny charakter nie jest ujawniany aż do samego końca, w tej książce mieliśmy okazję "przeżyć" historię oczami złoczyńcy. I pozwólcie mi powiedzieć, że te sceny z mściwym socjopatą jako "głównym bohaterem" sprawiły, że lektura była dość przerażająca, a jednocześnie dostarczyła nam sporej dawki napięcia i dreszczyku emocji. Ta książka była idealną mieszanką wspaniałych postaci (nawet tych złych), cudownych relacji miedzy nimi, gorącego romansu i cudownego flirtu, bawi i zachwyca, a przede wszystkim pozwala zapomnieć o mroźnych, styczniowych wieczorach;-)

Nora Roberts fachowo tworzy realistyczną historię, w której życie dwojga nastolatków zmienia się na zawsze w ciągu zaledwie ośmiu krótkich minut. "W ukryciu" to historia wstrząsająca, ukazująca brutalną zbrodnię, bogata w ciekawe osobowości, budząca też zupełnie ambiwalentne uczucia. Psychologiczna i intrygująca fabuła natychmiast przykuwa uwagę od pierwszej do ostatniej strony.
Simone i Reed są ludźmi, którzy przeżyli wielką tragedię... Po latach gdy są już dorośli robią kariery - ona jest artystką, on natomiast policyjnym detektywem. Ale los dobry czy zły, potrafi dać o sobie znać i rzucić wyzwanie ludziom, którzy tęsknią do spokoju, a może jednak pragną skrycie czegoś więcej? Tymczasem Ci, którzy przeżyli strzelaninę w centrum handlowym DownEast Mall znów stają się celem ataków i zostają zabijani.... przewrotny ten los! Reed uważa, że ich śmierć ma związek z masakrą w centrum handlowym, jednak inni się z tym nie zgadzają. Kiedy zostaje ranny ludzie zaczynają zwracać uwagę na to co mówił wcześniej, dawać wiarę jego przypuszczeniom.... Mając czas wolny na leczenie wraca w swoje dziecięce stronnym gdzie angażuje się w związek z Simone. Brzmi kusząco, co?
Romantyczny związek między Reedem i Simone pojawia się dopiero pod koniec opowieści - trzynaście lat po strzelaninie w centrum handlowym. Czyli dostajemy romans dla cierpliwych;-)

Przedstawiona historia pokazuje nam jak różni ludzie radzą sobie z tym samym wydarzeniem i jego następstwami. Niektórzy decydują się przyjąć to wydarzenie za fakt ze swojej przeszłości, pójść dalej i rozwijać się mimo wszystko, pozwalając mu się doskonalić by być lepszym, znaleźć odpowiedzi, szukać sprawiedliwości... Inni chowają głowę w piasek, odmawiając przyznania się do tego, że to się w ogóle stało, zrażając do siebie tych, którzy ich kochają, bowiem frustracji nie da się zakopać w sobie: ona się wyleje z nas, najczęściej w chwilach wielkiego wzburzenia, gniewu gdy ludzie zwykle mówią wszystko co maja w głowie: w psychologii określa się to jako taktykę zbierania znaczków, polecam zapoznać się z tematem wszystkim ciekawskim! Nie zapominajmy o czarnym charakterze. W przeciwieństwie do większości powieści Nory gdzie czarny charakter nie jest ujawniany aż do samego końca, w tej książce mieliśmy okazję "przeżyć" historię oczami złoczyńcy. I pozwólcie mi powiedzieć, że te sceny z mściwym socjopatą jako "głównym bohaterem" sprawiły, że lektura była dość przerażająca, a jednocześnie dostarczyła nam sporej dawki napięcia i dreszczyku emocji. Ta książka była idealną mieszanką wspaniałych postaci (nawet tych złych), cudownych relacji miedzy nimi, gorącego romansu i cudownego flirtu, bawi i zachwyca, a przede wszystkim pozwala zapomnieć o mroźnych, styczniowych wieczorach;-)