Nożownik

Mamy rok 1911 oraz bohatera Clive'a Cusslera i Justina Scotta - Isaaca Bella. Prywatny detektyw zostaje wprowadzony na trop brutalnego mordercy, który poluje na kobiety w Stanach Zjednoczonych. Zbrodniarz upaja się nie tylko śmiercią ofiar, ale również ich okaleczaniem. Im bardziej Isaac zagłębia się w sprawę, tym bardziej zaczyna myśleć, że ściga kogoś, kto posiada długoletnie doświadczenie. Kogoś, kto być może próbował swoich sił w londyńskich slumsach zwanych Whitechapel. Isaac Bell jest głównych detektywem w agencji Van Dorn. Isaac czuje się osobiście odpowiedzialny za niedopatrzenie, które sprawiło, że młoda kobieta znalazła się na drodze zabójcy zamiast w bezpiecznym domu z rodzicami, więc kiedy pojawiają się inne, podobnie oszpecone ciała, przekonuje swojego szefa, by poświęcił zasoby agencji na znalezienie zabójcy lub zabójców.

W opisywanych latach nie ma jeszcze prawdziwej koordynacji i wymiany informacji między wydziałami policji. To co ustali się w jednym miejscu, w drugim może nadal pozostawać niewiadomą. W tym siła agencji Van Dorn, która dzięki swojego ogólnokrajowemu zasięgowi jest w stanie dostrzec wszystkie elementy układanki, takie jak ciągi podobnych zaginięć i morderstw na terenie całych Stanów Zjednoczonych.

"Nożownik" to 10 część opowieści o detektywie Bellu i tak jak wszystkie jest bardzo przyjemna w odbiorze. W przypadku wszystkich książek z tej serii istnieje pewna formuła książki, która sprawia, że dobrze się czyta, nawet jeśli są dość przewidywalne. Jednakże "Nożownik" cierpi na brak zwrotów akcji i komplikujących wiadomości.

Postać Kuby Rozpruwacza od wielu lat budzi ekscytację i grozę. "Nożownik", jeśli jeszcze nie wiecie, jest poświęcony tej legendarnej już postaci. Legendarnej negatywnie, oczywiście. Clive Cussler i Justin Scott przenoszą zbrodniarza, którego morderstwa zapoczątkowane były w 1888 roku i nigdy nie doczekały się wymierzenia kary, do Stanów Zjednoczonych XX wieku. Bardzo ciekawy koncept.

"Nożownik" jest łatwą lekturą, która powinna zadowolić miłośników rzeczywistości początku dwudziestego wieku. Mnie przynajmniej bardzo podobała się sceneria i pomysł na fabułe. Samej książce zabrakło napięcia i tajemniczości zagadki.

Mamy rok 1911 oraz bohatera Clive'a Cusslera i Justina Scotta - Isaaca Bella. Prywatny detektyw zostaje wprowadzony na trop brutalnego mordercy, który poluje na kobiety w Stanach Zjednoczonych. Zbrodniarz upaja się nie tylko śmiercią ofiar, ale również ich okaleczaniem. Im bardziej Isaac zagłębia się w sprawę, tym bardziej zaczyna myśleć, że ściga kogoś, kto posiada długoletnie doświadczenie. Kogoś, kto być może próbował swoich sił w londyńskich slumsach zwanych Whitechapel. Isaac Bell jest głównych detektywem w agencji Van Dorn. Isaac czuje się osobiście odpowiedzialny za niedopatrzenie, które sprawiło, że młoda kobieta znalazła się na drodze zabójcy zamiast w bezpiecznym domu z rodzicami, więc kiedy pojawiają się inne, podobnie oszpecone ciała, przekonuje swojego szefa, by poświęcił zasoby agencji na znalezienie zabójcy lub zabójców.

W opisywanych latach nie ma jeszcze prawdziwej koordynacji i wymiany informacji między wydziałami policji. To co ustali się w jednym miejscu, w drugim może nadal pozostawać niewiadomą. W tym siła agencji Van Dorn, która dzięki swojego ogólnokrajowemu zasięgowi jest w stanie dostrzec wszystkie elementy układanki, takie jak ciągi podobnych zaginięć i morderstw na terenie całych Stanów Zjednoczonych.

"Nożownik" to 10 część opowieści o detektywie Bellu i tak jak wszystkie jest bardzo przyjemna w odbiorze. W przypadku wszystkich książek z tej serii istnieje pewna formuła książki, która sprawia, że dobrze się czyta, nawet jeśli są dość przewidywalne. Jednakże "Nożownik" cierpi na brak zwrotów akcji i komplikujących wiadomości.

Postać Kuby Rozpruwacza od wielu lat budzi ekscytację i grozę. "Nożownik", jeśli jeszcze nie wiecie, jest poświęcony tej legendarnej już postaci. Legendarnej negatywnie, oczywiście. Clive Cussler i Justin Scott przenoszą zbrodniarza, którego morderstwa zapoczątkowane były w 1888 roku i nigdy nie doczekały się wymierzenia kary, do Stanów Zjednoczonych XX wieku. Bardzo ciekawy koncept.

"Nożownik" jest łatwą lekturą, która powinna zadowolić miłośników rzeczywistości początku dwudziestego wieku. Mnie przynajmniej bardzo podobała się sceneria i pomysł na fabułe. Samej książce zabrakło napięcia i tajemniczości zagadki.

Przeczytałem wszystkie powieści z serii z Isacciem Bellem. Bez wątpienia seria ta plasuje się w czołówce przeze mnie poznanych. Wczesne książki skupiały się przede wszystkim na samej osobie detektywa, który był przedstawiany niczym James Bond tamtych czasów. Późniejsze książki poszerzają swój zakres na role innych postaci agencji detektywistycznej oraz ich sojuszników. Wraz z rozwojem serii odnosiłem wrażenie, że stawały się one bardziej rozbudowane i realistyczne. Zawsze bardzo podobała mi się historyczna sceneria i wiarygodne wykorzystywanie ówczesnych metod do rozwiązywania skomplikowanych spraw. Jako długoletni czytelnik powieści detektywistycznych dużą wagę przykładam do realizmu, jednak w przypadku Bella, potrafiłem zaakceptować niezwykłe umiejętności, które pozwalały mu uciekać przed śmiercią.

Mój największy zarzut dotyczący "Nożownika" to niestety sam Kuba Rozpruwacz. Uważam, że znacznie lepiej wypadłaby książka, gdyby tylko inspirowała się jego postacią. A tak praca detektywistyczna w Londynie, śledzenie ludzi w Anglii w 1888 roku, śledzenie linii czasu i ucieczki Rozpruwacza - wszystko to było dla mnie absurdalne. Sam pomysł seryjnego mordercy takiego jak Kuba Rozpruwacz podoba mi się, ale sposób wykonania już nie.

Mimo to "Nożownik" ogólnie mi się podobał. Myślę, że plasuje się poniżej średniej z dotychczasowych książek. Na końcu zauważyłem retrospekcję do połowy lat 50. Na początku pierwszej książki z serii Isaaca Bella, "Pościg", też była retrospekcja do roku 1950. Mam nadzieję, że nie była to wskazówka sygnalizująca, że to już koniec serii o Isaacu Bellu. Chciałbym przeczytać więcej. Isaac Bell ma status półboga (walczy, grodzi, strzela i robi wszystko inne lepiej niż ktokolwiek inny, a do tego jest mężem olśniewająco pięknej producentki filmowej Marion Morgan), ale ten status nie umniejsza wartości tej historii. Mam tylko nadzieję, że Clive Cussler i Justin Scott również mają status półbogów, dzięki czemu dostaniemy więcej książek z tej serii.

Przeczytałem wszystkie powieści z serii z Isacciem Bellem. Bez wątpienia seria ta plasuje się w czołówce przeze mnie poznanych. Wczesne książki skupiały się przede wszystkim na samej osobie detektywa, który był przedstawiany niczym James Bond tamtych czasów. Późniejsze książki poszerzają swój zakres na role innych postaci agencji detektywistycznej oraz ich sojuszników. Wraz z rozwojem serii odnosiłem wrażenie, że stawały się one bardziej rozbudowane i realistyczne. Zawsze bardzo podobała mi się historyczna sceneria i wiarygodne wykorzystywanie ówczesnych metod do rozwiązywania skomplikowanych spraw. Jako długoletni czytelnik powieści detektywistycznych dużą wagę przykładam do realizmu, jednak w przypadku Bella, potrafiłem zaakceptować niezwykłe umiejętności, które pozwalały mu uciekać przed śmiercią.

Mój największy zarzut dotyczący "Nożownika" to niestety sam Kuba Rozpruwacz. Uważam, że znacznie lepiej wypadłaby książka, gdyby tylko inspirowała się jego postacią. A tak praca detektywistyczna w Londynie, śledzenie ludzi w Anglii w 1888 roku, śledzenie linii czasu i ucieczki Rozpruwacza - wszystko to było dla mnie absurdalne. Sam pomysł seryjnego mordercy takiego jak Kuba Rozpruwacz podoba mi się, ale sposób wykonania już nie.

Mimo to "Nożownik" ogólnie mi się podobał. Myślę, że plasuje się poniżej średniej z dotychczasowych książek. Na końcu zauważyłem retrospekcję do połowy lat 50. Na początku pierwszej książki z serii Isaaca Bella, "Pościg", też była retrospekcja do roku 1950. Mam nadzieję, że nie była to wskazówka sygnalizująca, że to już koniec serii o Isaacu Bellu. Chciałbym przeczytać więcej. Isaac Bell ma status półboga (walczy, grodzi, strzela i robi wszystko inne lepiej niż ktokolwiek inny, a do tego jest mężem olśniewająco pięknej producentki filmowej Marion Morgan), ale ten status nie umniejsza wartości tej historii. Mam tylko nadzieję, że Clive Cussler i Justin Scott również mają status półbogów, dzięki czemu dostaniemy więcej książek z tej serii.