Joan. VIII 1-12. Klasyka Literatury Kobiecej. Tom 22

Gedras, poruszony losem umierającej ciężarnej kobiety znalezionej przy drodze, postanawia zabrać ją do swojego domu. Mimo że matki nie udaje się uratować, niemowlę zostaje ocalone. Od tego momentu Gedras skupia się na wychowaniu dziewczynki, choć staje przed pytaniem, czy zdoła uwolnić ją od stygmatu grzechu i hańby, z którymi przyszła na świat. Żyje w społeczeństwie pełnym hipokryzji, gdzie prawdziwa dobroć jest rzadkością, często mylnie uznawaną za naiwność. Pojawia się ogrodnikowa, która z ironicznym uśmieszkiem komentuje sytuację, ale mimo to jej matczyne serce mięknie wobec dziecka. Śmiejąc się, zaczyna opiekować się niemowlęciem, podkreślając, że chce mu zapewnić jak najlepsze warunki. Gedras, choć sam niepewny, przyswaja nowe umiejętności, podzierając swoje koszule na pieluszki i przysłuchując się temu, jak kobieta delikatnie kąpie maleństwo.