Górska przygoda. Misia i jej mali pacjenci

Książeczkę “Misia i jej mali pacjenci. Górska przygoda” sprezentował córce mąż i wybór ten nie był przypadkowy – z jednej strony Ania bardzo lubi przygody Misi oraz Popika, z drugiej zaś uwielbia wyprawy w góry, mieliśmy już okazje w przeszłosci odwiedzić Goty Stołowe i dobrze kojarzymy okolice przedstawione w książeczce ? Seria z Misią zachwyca nie tylko z uwagi na główną bohaterkę, ale również na przekaz zawarty w książeczkach przez Anielę Cholewińska-Szkolik. Autorka ma spore doświadczenie w pracy dydaktycznej z dziećmi, sama uczy w szkole oraz... wychowuje syna, czyli można się spodziewać, że o dzieciach wie wszystko! ? I rzeczywiscie, prezentowane przez nią publikacje trafiają do mojego dziecka – Ania uwielbia śledzić poczynania swojej ulubionej bohaterki, szczególnie, ze mała Misia ma sporo do zaoferowania! Jest dzielna i odważna, nie ma żadnego problemu aby podejść do innych dzieci i wytłumaczyć im, ze zwierzątka w lesie potrzebują czasem odpocząć w czasie snu, zjeść coś albo po prostu nie maja ochoty na towarzystwo. Nie wszystkie dzieciaki to rozumieją, sama byłam niedawno świadkiem, jak grupa chuliganów u nas w mieście bawiła się zapalniczką przy jeżu! Dacie wiarę? Nie wiem dokąd zmierza współczesna młodzież, ale patrząc na podobne zachowania można wnioskować, ze nie czytali ksiązek o “Misia i jej małych pacjentach” ?  
 
Co tym razem spotkało naszą mala bohaterkę? W towarzystwie swojej przyjaciółki Ewy wybierają się na szkolną wycieczkę w góry - już kilka dni wcześniej mała dziewczynka czyniła przygotowania do wielkiej wyprawy. Trzeba było poszukać odpowiednich bucików, przecież w górach dużo się chodzi! Wzięła również ciepłe ubranka, wszak każdy maluch wie, ze pogoda w górach szybko się zmienia i trzeba być przygotowanym na wszystko ? Noi oczywiście cudowna mama wstała wcześnie rano, aby przygotować Misi śniadanie i kanapki na drogę, kto to bowiem widział, aby ruszać na zdobywanie górskich szczytów z burczącym brzuchem? Misia jak to Misia, gdzie się nie pojawi, to coś się dzieje – spotyka ranna pustułkę, która potrzebuje pomocy, lepiej trafić nie mogła, Misia ma przecież swój sekret o którym wie tylko jej dziadek Tadek – potrafi rozmawiać ze zwierzętami i dobrze rozumie, co im dolega. To jednak nie wszystko! Na drodze Misi pojawia się również muflon, inne dzieci się go boja, ale dziewczynka dobrze wie, ze to zwierzak boi się najbardziej, go gdzieś zgubił swoje stado i teraz cierpi na samotność... Wrotce okaże się również, ze pewien chomik miał wielkiego pecha, trafił na ludzi, którzy nie potrafili się nim zająć – Misia dobrze wie, ze tak tej sytuacji zostawić nie można ?  
 
Książeczki z serii “Misia i jej mali pacjenci” liczą sobie łącznię 48 stron – twarda rozkładówka idealnie nadaje się dla maluchów, które każdy obrazek chcą koniecznie dotknąć ? Parę razy nam te książki gdzieś spadły z pułki, nie widać jednak żadnych śladów, wydawnictw Zielona Sowa wykonało świetna robotę! Największa wartość tkwi jednak w treściach przemycanych wiedzy słowami przez autorkę - Aniela Cholewińska-Szkolik wielokrotnie udowadniała na łamach swoich publikacji, ze ponad wszystko pragnie obudzić w dzieciach wrażliwość na zwierzęta i naturę, zachęcać aby spędzały czas z rodzicami na wycieczkach do lasu czy parku, zamiast siedzieć w domu i patrzeć na telefon ?  

Za oknem jesień się panoszy, to czas mgły, deszczu oraz...dżdżownic wychodzących pomiędzy płytami chodnikowymi w naszym ogrodzie. Czemu o tym wspominam? Wyobraźcie sobie, ze mój rezolutny czterolatek nazbierał je wszystkie do słoika, przyniósł do domu i z dumą oświadczył, ze wszystkie je uratował ? Dla niezorientowanego czytelnika może się to wydawać kolejną wariacja młodego człowieka, ale kto czytał o przygodach “Misi i jej małych pacjentów” ten dobrze wie, ze sprawa jest poważna - młode pokolenie najmłodszych czytelników z fascynacją i dziką ochotą pochłania kolejne książki autorstwa Anieli Cholewińskiej-Szkolik i zdaje się, ze przyszłość zawodu weterynarza w naszym kraju lezy w dobrych rekach ?  
 
Kim jest bohaterka naszej historii? Liczy sobie osiem lat, ma rude włosy i piegi na buzi, czy to wam nie przypomina drodzy rodzice bohaterki bajek z czasów dawno minionych? W wieku mojego syna miałam już hopla na punkcie literatury, babcia podsuwała mi kolejne książki do czytania, aż pewnego dnia dostałam publikacje przedstawiającą również rudą dziewczynkę z wielka słabością do zwierzątek wszelakich – Pipi Ponczoszanka na południowym Pacyfiku z 1948 roku na dobre rozpaliła moja wyobraźnię, chciałam jak ona podróżować po świecie i nieść ratunek zwierzętom ? W przypadku Misi sytuacja wygląda podobnie, z tym ze w swojskiej wersji, bo cała historia dzieje się w naszym kraju nad Wisłą ? Do tej pory mojego synka najbardziej chyba pochłonęła opowieść o Misi i jej wyobraźnie do Puszczy Białowieskiej - tam w porozumieniu ze swoim dziadkiem Tadkiem oraz wiernym przyjacielem Popikiem, mała dziewczynka poszukiwała żubrów! Zanim je jednak odkryła, miała okazję poznać małego wilczka, leśne ptaki oraz... przegonić nastolatków, którzy burzyli spokój i porządek w lesie – jak widać, nasza kochana małolata bywa dziarska i rezolutna, kiedy czegoś chce – to sobie to bierze ?  

Tym razem Misia wybrała się w góry na szkolną wycieczkę i przygód czeka ją co nie miara! Będzie okazja aby uratować ptaszka ze złamanym skrzydełkiem, czy też zaopiekować się pewnym chomikiem, który trafił w złe ręce i teraz potrzebuje rychło ratunku. A kto zna Misię ten wie, ze dziewczynka nigdy nie odmawia pomocy, co więcej, posiada pewna unikalna umiejętność – potrafi rozmawiać ze zwierzętami i dobrze rozumie, co im dolega ?  
 
Zastanawiałam się parokrotnie, na czym polega fenomen serii autorstwa Anieli Cholewińskiej-Szkolik? Rynek literacki jest bogaty w publikacje dedykowane dla najmłodszych, a jednak idąc na plac zabaw i pytając dowolne dziecko o znajomość Misi, istnieje spore prawdopodobieństwo wybuchu radości z okazji znajomości z bohaterka książeczek dla najmłodszych ? Dzieci przede wszystkim cenią te ksiazeczki za ich wydźwięk - fabuła jest klimatyczna, a przygody małej dziewczynki z życia wzięte, choć trzeba przyznać, ze często zapuszcza się w dzikie rejony naszego kraju, jak wspomniana wyżej puszcza, czy teraz Góry Stołowe ? Dla mnie jako mamy najważniejsze jest, ze “Misia i jej mali pacjenci” uczą moje dziecko wrażliwości na naturę i zwierzęta, nawet jeśli oznacza to przynoszenie do domu słoika pełnego dżdżownic ?