Gadane

Gadane stanowi przykład poetyckiej inkarnacji postmodernistycznego konceptu „work in progress”. Właśnie temu podejściu służy kompozycja cyklu obejmującego trzydzieści trzy liryki zamieszczone w tym tomie. Przedstawiona rzeczywistość to opowieść o świecie znajdującym się w stanie entropii. Bohater liryczny nie stara się scalić ani nadawać głębszego znaczenia otaczającemu go chaosowi. Projekt ten, jeśli posłużyć się współczesnym językiem, przeciwstawia się niektórym tradycyjnym wizjom liryki, które jeszcze niedawno dążyły do porządkowania chaosu. Kluczowym materiałem lirycznym w twórczości Kozłowskiego jest właśnie chaos, któremu poeta próbuje nadać chwilowy, a nie wieczny i usystematyzowany, płynny kształt w zmiennym świecie ponowoczesności. Nonszalancja „ja” lirycznego ukrywa zarówno literackie gry z formą, jak i zabawy z czytelnikiem. Wybrana przez autora Gadanego strategia pisarska, poprzez swą fragmentaryczność i sposób, w jaki podmiot liryczny odnosi się do świata, przywodzi na myśl utwory Mirona Białoszewskiego.