Ecce Homo

Fryderyk Nietzsche (1844-1900) to jeden z najważniejszych filozofów niemieckich, a także wybitny filolog i poeta. Jego idee w znaczący sposób ukształtowały kierunki myśli filozoficznej oraz podejście do kultury, natury człowieka i religii. Nietzsche krytykował tradycje cywilizacji zachodniej, związane z grecką filozofią, sokratejskim racjonalizmem i etyką chrześcijańską. Przeciwstawiał im podejście dionizyjskie, pełne witalności i związane z koncepcją „woli mocy” oraz ideą nadczłowieka. Mimo surowej krytyki chrześcijaństwa, wyrażał podziw dla postaci Chrystusa. Jego myśl stała się przedmiotem niezliczonych interpretacji i analiz, które jednocześnie spotykały się z oporem i inspirowały do działania. Kluczowym przekonaniem Nietzschego było postrzeganie życia cielesnego jako podstawy ludzkiej egzystencji, podczas gdy życie duchowe uważał jedynie za jego pochodną. Z tego podejścia wynikają jego przekonania naturalistyczne oraz relatywizm epistemologiczny, o którym pisał Władysław Tatarkiewicz. W dziele „Ecce Homo” Nietzsche przedstawia siebie samego, swoje dokonania i charyzmę, czyniąc z tej książki niejako intelektualną autobiografię. To dzieło, które z pewnością nie jest adresowane do ludzi skromnych, ponieważ autor był świadomy własnej wielkości i nigdy tego nie ukrywał.