Dać rzeczy słowo. Apraksja mowy 2

Name: Dać rzeczy słowo. Apraksja mowy 2
Brand: Skupszop
SKU: 9788361339670
Price: 12.8 PLN
Availability: InStock

Autorzy:

Iwona Pietrzyk, Marika Litwin, opracowanie zbiorowe

POKAŻ SZCZEGÓŁY

Masz tę lub inne książki?

Sprzedaj je u nas

0.0

0 ocen i 0 recenzji

Napisz opinię i wygraj nagrodę!

Przedstawiamy nową część publikacji "Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2", która wzbogaca istniejący zestaw ćwiczeń mających na celu wsparcie terapii apraksji mowy. Książka została podzielona na sześć części, które koncentrują się na poszczególnych głoskach:

1. Zeszyt 1 obejmuje A, O, L, M, B.
2. Zeszyt 2 zajmuje się P, U(Ó), I, J, W.
3. Zeszyt 3 dotyczy F, N, E, Z, S, C.
4. Zeszyt 4 analizuje DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZ.
5. Zeszyt 5 skupia się na Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CH.
6. Zeszyt 6 omawia CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZI.

Głównym problemem w afazji ruchowej są nie tylko zaburzenia językowe, ale również trudności z artykulacją, znane jako apraksja mowy. Specjaliści podkreślają (Boehme, 2003), jak ważne są liczne powtórzenia, nawet gdy pacjent większość głosek wymawia poprawnie. Kluczowe jest także, aby osoba mówiąca była widoczna, co umożliwia pacjentowi obserwację i imitację ruchów artykulacyjnych. Dodatkowo, można stosować pomoce takie jak gesty (np. dotykanie krtani, by pokazać dźwięczność) oraz opisowe wskazówki, schematy graficzne czy zdjęcia przedstawiające układy warg.

Przygotowując przykłady do ćwiczeń, szczególną uwagę zwrócono na stopniowanie trudności. Stanowiące wyzwanie określenie idealnej sekwencji terapii badania sugerują różne podejścia. Niektórzy badacze (Howard, Varley, 1995) twierdzą, że łatwiej zapamiętać całe słowa niż sylaby, podczas gdy inni (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczynanie od dźwięków izolowanych.

Przy układaniu materiałów skupiliśmy się głównie na naszym doświadczeniu z pacjentami. Głoski, których artykulacja jest łatwiej zauważalna, np. A, O, L, M, mogą być łatwiejsze do powtórzenia niż te mniej widoczne, np. K, G. Kolejność wyrazów do powtarzania przebiega od prostych z dwoma sylabami otwartymi do bardziej złożonych zawierających zbitki spółgłoskowe.

Ćwiczenia mają strukturę obejmującą opis wymawiania głoski, zdjęcie przedstawiające ułożenie ust, rentgenogramy artykulacyjne (zaczerpnięte z T. Benni „Fonetyka opisowa języka polskiego”), ćwiczenia z sylabami, słowami oraz kończeniem zdań. Logopedzi powinni dostosowywać sekwencję ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Zachęcamy również do wyjaśniania specyfiki wymowy głosek ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, dź/dzi, zwłaszcza w kontekście wyrazów obcojęzycznych, jak np. "cito" czy "sinus", gdzie wymowa może się różnić. Wierzymy, że nasza publikacja będzie wartościowym wsparciem dla pacjentów, ich rodzin oraz specjalistów.

Autorki