Stanisława Fleszarowa-Muskat - sylwetka autora

Stanisława Fleszarowa-Muskat przyszła na świat w rodzinie nauczycielskiej pary: Władysława Krzyckiego i Antoniny Anny Wandy z Isakiewiczów, mającej ormiańskie korzenie. Jej dzieciństwo upłynęło w Kole, gdzie jej ojciec pracował jako kierownik szkoły, a następnie pełnił funkcję burmistrza. To właśnie tam ukończyła lokalną Publiczną Szkołę Powszechną oraz Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne prowadzone przez Towarzystwo Oświatowe. W młodym wieku zaczęła publikować swoje poetyckie próby w Gazecie Kolskiej.

W 1936 roku podjęła studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, lecz wybuch II wojny światowej zmusił ją do ich przerwania. W trakcie wojny została wywieziona na roboty do Niemiec, skąd podczas urlopu udała się do Lwowa i nie powróciła. Tam, we Lwowie, zawarła związek małżeński z prawnikiem Jerzym Fleszarem. Po uzyskaniu zwolnienia z obowiązków pracy przymusowej w Niemczech, podjęła pracę w lwowskim urzędzie.

Na początku marca 1944 roku przeniosła się do Częstochowy, gdzie była zatrudniona jako urzędniczka. W połowie 1945 roku wyjechała do Gdyni, ostatecznie osiadając w Sopocie. Po rozwodzie z Jerzym Fleszarem w 1952 roku, ponownie wyszła za mąż w 1957 roku za Tadeusza Muskata. W rejonie Wybrzeża poświęciła się pracy w sferze kultury oraz działalności literackiej. Była dziennikarką Dziennika Bałtyckiego, a także pełniła funkcje inspektora kulturalno-oświatowego w firmie Czytelnik (1945–1950), a także kierownika literackiego Teatru Wybrzeże (1950–1953) i Estrady (1953–1955). Jej literacki debiut stanowi wydany w 1948 roku poemat historyczny "Sen o morskiej potędze".

Stanisława zmarła 1 października 1989 roku w Sopocie, gdzie została pochowana na Cmentarzu Komunalnym. Była aktywną działaczką Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Jej dorobek literacki jest bardzo obszerny i różnorodny, obejmujący ponad 700 utworów, z których tylko niewielka część pozostała nieopublikowana.