Ciała

Przywołując intensywne emocje związane z niechcianą ciążą i potajemną aborcją, Annie Ernaux prezentuje obraz, który przejmująco oddaje paradoksy nastoletniego doświadczenia. W jej książce znajdziemy również opisy młodzieńczego seksu, niosącego zarówno wolność, jak i upokorzenie. Ernaux zanurza się w zawiłości władzy, jaka towarzyszy relacji z dużo młodszym kochankiem.

Zdanie "Liczy się nie to, co się zdarza, lecz to, co robimy z tym, co się zdarzyło" prowadzi nas przez całą książkę, będąc jej motywem przewodnim. Autorka z brawurą i szczerością dokonuje analizy wspomnień dotyczących seksu, pożądania i kobiecości, balansując między wstrętem a błogością. Jej minimalistyczny język oraz bystra pamięć uwydatniają napięcia pomiędzy społecznymi normami a pragnieniami ciała. Ernaux fascynuje także odkrywanie w przeszłości swojego obcego "ja".

Zbiór opowiadań zatytułowany Ciało to bezkompromisowa kronika kobiecego doświadczenia w czasie zmieniających się obyczajów. Ernaux z niebywałą umiejętnością konfrontuje tabu, przekuwając osobiste przeżycia w literaturę najwyższej próby. Książka zawiera m.in. Zdarzenie (L'événement), Pamięć dziewczyn (Mémoire de fille) oraz Młody mężczyzna (Le Jeune Homme).

Według Sigrid Nunez, Ernaux odważnie i nieskazitelnie przedstawia kobiece pragnienia, wstyd oraz intelektualne poszukiwania. Margaret Drabble na łamach "New Statesman" porównuje ją do Simone de Beauvoir jako kronikarkę swojego pokolenia. "The New York Times" zauważa, że Ernaux wydobywa szczególną moc z przeanalizowania trudnych momentów z przeszłości. Catherine Taylor z "Financial Times" określa jej dzieło jako uniwersalną, głęboką i bezpardonową literaturę, która stanowi istotne połączenie sztuki i ludzkiego doświadczenia.