Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Burza dziejowa. W zamęcie
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Książka ta przedstawia wspomnienia generała Eugeniusza de Henning-Michaelisa, które zebrano w dwóch tomach: "Burza dziejowa" dotyczący lat 1914-1917 oraz "W zamęcie", pokrywający okres 1917-1918.
Eugeniusz de Henning-Michaelis urodził się w 1863 roku i od 1881 roku służył w armii carskiej. Brał udział w rosyjskiej interwencji w Chinach oraz w wojnie z Japonią. W trakcie I wojny światowej dowodził 13. Dywizją Piechoty, a w latach 1917-1918 pełnił rolę dowódcy III Korpusu Polskiego na Wschodzie. Od stycznia 1919 roku dołączył do Wojska Polskiego, a latem 1920 roku kierował Komitetem Fortyfikacyjnym w obronie Warszawy. Następnie, od sierpnia 1920 do sierpnia 1921 roku, pełnił funkcję wiceministra spraw wojskowych, po czym został szefem Administracji Armii. W 1923 roku przeszedł na emeryturę. We wrześniu 1939 roku, podczas ewakuacji z żoną na wschód, zginął 14 września.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Książka ta przedstawia wspomnienia generała Eugeniusza de Henning-Michaelisa, które zebrano w dwóch tomach: "Burza dziejowa" dotyczący lat 1914-1917 oraz "W zamęcie", pokrywający okres 1917-1918.
Eugeniusz de Henning-Michaelis urodził się w 1863 roku i od 1881 roku służył w armii carskiej. Brał udział w rosyjskiej interwencji w Chinach oraz w wojnie z Japonią. W trakcie I wojny światowej dowodził 13. Dywizją Piechoty, a w latach 1917-1918 pełnił rolę dowódcy III Korpusu Polskiego na Wschodzie. Od stycznia 1919 roku dołączył do Wojska Polskiego, a latem 1920 roku kierował Komitetem Fortyfikacyjnym w obronie Warszawy. Następnie, od sierpnia 1920 do sierpnia 1921 roku, pełnił funkcję wiceministra spraw wojskowych, po czym został szefem Administracji Armii. W 1923 roku przeszedł na emeryturę. We wrześniu 1939 roku, podczas ewakuacji z żoną na wschód, zginął 14 września.
